Μπέσντενες: Το εντυπωσιακό σπηλαιοβάραθρο του Αμαράντου – Έχει βάθος 268 μέτρα & απλά σου κόβει την ανάσα

Είναι ένα από τα σπουδαιότερα θαύματα της ίδιας της φύσης, ένα πραγματικά εντυπωσιακό τοπίο που σε μαγεύει με την πρώτη ματιά. Το εκπληκτικό σπηλαιοβάραθρο Μπέσντενες που βρίσκεται στο χωριό Αμάραντος Κόνιτσας, πολύ κοντά στα ομώνυμα Ιαματικά Λουτρά, είναι σίγουρα από τα μέρη της χώρας μας που αξίζει κάποιος να εξερευνήσει

Το εντυπωσιακό βάθος του στα 268 μέτρα, με ένα μεγάλο κάθετο τμήμα 200 μέτρω και η μεγάλη διάμετρος της χοάνης του σπηλαίου στα 30 μέτρα, αλλά και η αίθουσα που ξεπερνά τα 50 μέτρα σε μήκος εύκολα σε προδιαθέτουν για το μεγαλείο που πρόκειται να συναντήσεις.

Το πρώτο πράγμα που θα σε μαγέψει είναι η είσοδος. Προσεγγίσιμη είτε από την «δύσκολη οδό», μία απότομη ανηφόρα είτε από την απέναντι πιο προσβάσιμη πλαγιά,  το σίγουρο είναι ότι χρειάζεσαι καλό εξοπλισμό και έμπειρους αναρριχητές να σε συνοδεύουν.

Το βάθος είναι ικανό να σου κόψει την ανάσα, όμως η θέα του τοπίου σε πλανεύει και σε κάνει να ανυπομονείς να εξερευνήσεις περισσότερα.

Αυτή τη μαγική εξερεύνηση του σπηλαιοβάραθρου έκανε ο Σπηλαιολογικός Ελληνικός Εξερευνητικός Όμιλος (ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο.) και πήραν μέρος στις αποστολές οι: Ξένια Γεωργοπούλου, Γιώργος Κατσιαβός, Γιώργος Γεωργιάδης, Δημήτρης Ζέππος, Γιάννης Κασιμάτης, Θωμάς Θεοδοσιάδης, Περικλής Κατσάνος, Διονύσης Παπαδόπουλος, Λευτέρης Καρτέρης, Jan van Driel, Χάρις Νικολαΐδου και Βασίλης Λιόλιος.

Οι καταπληκτικές φωτογραφίες του σπηλαίου είναι της κ. Ξένιας Γεωργοπούλου. Απλά απολαύστε το καταπληκτικό τοπίο.

Η εμπειρία μοναδική, καθώς όπως περιγράφει η Ξένια  Γεωργοπούλου «η είσοδος του σπηλαίου αποτελείται από μερικά ογκώδη «σκαλοπάτια» σε βραχώδες υπόστρωμα. Κατεβαίνοντας αυτά τα σκαλοπάτια, ο βράχος γίνεται κάθετος και το φως χάνεται στο πρώτο μεγάλο κάθετο τμήμα του βαράθρου, που φτάνει τα 80 μέτρα.

Λίγο πιο κάτω, ένα ακόμη μεγαλύτερο κάθετο τμήμα, που αγγίζει τα 100 μέτρα, καταλήγει σ’ έναν τεράστιο σωρό από πέτρες. Στο σημείο εκείνο, στα -200 περίπου μέτρα, το φως της μέρας είναι ακόμα ορατό, λόγω και της μεγάλης διαμέτρου της χοάνης του σπηλαίου, που κατά μέσον όρο αγγίζει τα 30 μέτρα.

Από τον πυθμένα του μεγάλου κάθετου τμήματος, στα -200 μέτρα, ξεκινά μια σήραγγα μήκους 50 μέτρων περίπου, η οποία οδηγεί, μετά από ένα μικρό κατέβασμα, σε μια μεγάλη αίθουσα, μήκους 50 περίπου μέτρων. Η αίθουσα αυτή οδηγεί σ’ έναν μικρό διάδρομο, ο οποίος καταλήγει, μετά από ένα μικρό κατέβασμα, στο τέρμα αυτού του τμήματος του σπηλαίου. Είναι ένας μικρός χώρος σε δύο επίπεδα, το δάπεδο του οποίου καλύπτεται από λάσπη, όπως και το δάπεδο της μεγάλης αίθουσας.

Από τη σήραγγα που προαναφέρθηκε ξεκινά ένα ακόμη τμήμα του σπηλαίου. Ένα κατέβασμα 16 περίπου μέτρων καταλήγει σε μια αίθουσα με «αναβαθμίδες», η οποία από τη μια πλευρά, ύστερ’ από ένα κατέβασμα 4 περίπου μέτρων, καταλήγει στο ίδιο επίπεδο με το υπόλοιπο σπήλαιο, ενώ από την άλλη φτάνει σε μια «καμινάδα» που είναι ορατή από το κυρίως τμήμα του σπηλαίου. Από την αίθουσα αυτή, που ξεπερνά σε μήκος τα 50 μέτρα, ξεκινούν τρεις μικρότερες στοές, οι δύο ανηφορικές, με συνολικό μήκος που αγγίζει τα 40 μέτρα.

 

Το σπήλαιο δεν διαθέτει ιδιαίτερο διάκοσμο. Ωστόσο σε κάποιο σημείο το σταλακτιτικό υλικό έχει σχηματίσει μια λεπτή κρούστα αφήνοντας κενό ανάμεσα στον βράχο και το υλικό, που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό όταν φωτιστεί κατάλληλα».

Αν αναρωτιέστε από που βγαίνει το όνομα του σπηλαίου, τότε θα σας πούμε από τη λέξη «bezdna», που στα ρωσικά σημαίνει «άβυσσος» και είναι πραγματικά μία άβυσσος της φύσης…