Η Ζωή Ζενιώδη με εντυπωσιακή και παγκόσμια καριέρα διορίστηκε ως…
Υβόν Σανσόν: Η καλλονή Γαλλο-ρωσίδα Θεσσαλονικιά, το κορίτσι που ξετρέλανε τον Δημήτρη Χορν – Καριέρα στην Cinecittà & στο Ηollywood
Ο δημοσιογράφος μας φτιάχνει την μέρα με μία απίθανη vintage pic , την οποία συνοδεύει με μία ιστορία.
Όσα έγραψε:
«Η Υβόν Σανσόν , η θρυλική “Μπιμπί” που έκλεψε την καρδιά του ρομαντικού και τρυφερού “Κλεό” (Δημήτρης Χορν) στην κλασική ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα και της Φίνος Φιλμ “Μια ζωή την έχουμε”, στο αεροδρόμιο Ciampino στην Ρώμη το 1957, κατά την αναχώρησή της για την Αθήνα για τα γυρίσματα της συγκεκριμένης ταινίας.
Η διαμονή της εκρηκτικής και ultra chick καλλονής ηθοποιού για ένα μήνα στην πρωτεύουσα, συνοδεύτηκε παράλληλα με τα γυρίσματα και με πολλές κοσμικές εμφανίσεις καθώς και δεκάδες προτάσεις γάμου από γόνους γνωστών αθηναϊκών οικογενειών.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στόχος του Φίνου με την ταινία αυτή ήταν η ευρωπαϊκή αγορά και με τον ερχομό της ήδη γνωστής ηθοποιού στο εξωτερικό, ανακαινίζει τα στούντιο που διαθέτει αγοράζοντας υπερσύγχρονα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας.
Η πρεμιέρα του έργου γίνεται στις 8 Μαΐου του 1958 και παρά το γεγονός ότι δεν κάνει την αναμενόμενη εισπρακτική επιτυχία για τα δεδομένα του Φίνου, αποτελεί μια από τις πιο αγαπημένες ελληνικές ταινίες που φέρουν την ερμηνευτική σφραγίδα του ιερού τέρατος Δημήτρη Χορν.
Η Υβόν Σανσόν γεννήθηκε το 1925 στην Θεσσαλονίκη από πατέρα Γαλλορωσικής καταγωγής και μητέρα Πολίτισσα ενώ τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στην Κέρκυρα μέχρι την ηλικία των 17 ετών όπου μετακόμισε σε συγγενείς στην Ρώμη για να συνεχίσει τις σπουδές της. Το 1946 την ανακαλύπτει ο Ιταλός σκηνοθέτης Ρικάρντο Φρέντα και κάνει το κιν/φικό της ντεμπούτο στην ταινία “Μαύρος Αετός”, ακολουθώντας στην πορεία οι συμμετοχές σε 46 ταινίες δίπλα σε μεγάλα ονόματα όπως Βίρνα Λίζι, Άντονι Πέρκινς και Συλβάνα Μαγκάνο. Εκτός από το ταλέντο της ως ηθοποιός, η Σανσόν είχε έναν μοναδικό τρόπο να “γεμίζει” την οθόνη με την πηγαία θηλυκότητα και το φλογερό ταμπεραμέντο της. Οι έντονες εκφράσεις της και η φυσική της χάρη, σε συνδυασμό με την πειστικότητα και το βάθος των ρόλων της, την ανέδειξαν ως μία από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του ιταλικού κινηματογράφου εκείνης της εποχής».