Στο eirinika οι «Μαύροι Κύκνοι» το βιβλίο της Θεοφανίας Ανδρονίκου – Βασιλάκη – Σκηνικό μαγικό: ”Ή γράφεις εκεί ή ζεις ένα πολύ μεγάλο έρωτα”

Δημοσιεύθηκε αρχικά στο eirinika.gr στις 17 Αυγούστου 2022.

Η Θεοφανία Ανδρονίκου – Βασιλάκη, η  καταξιωμένη συγγραφέας παρουσιάζει το νέο της βιβλίο και δίνει στο eirinika και την Ερήνη Νικολοπούλου μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης.

Κρατώ στα χέρια μου το τελευταίο σου βιβλίο είναι οι” Μαύροι κύκνοι” που διαδραματίζονται σε μαγικό μέρος, σε ένα χωριό που βρεθήκαμε μαζί σε ένα θέρετρο, ένα θέρετρο της Γερμανικής αριστοκρατίας έξω από το Μόναχο το Τέγκερνζι, το οποίο είχε μία καταπληκτική λίμνη και είχε τόσο πολύ χιόνι που δεν είχαμε ξαναδεί για πάρα πολλά χρόνια κι  αυτό νομίζω ότι ήταν κάτι που σ ‘ενέπνευσε.

Ναι ήταν ένα παραμυθένιο σκηνικό αυτό που ζήσαμε, το ζήσαμε μαζί και το ξέρεις, το γνωρίζεις, ήταν κάτι που δεν μπορούσε να μείνει έτσι, ήταν κάτι που πραγματικά χαράχτηκε στη μνήμη μου για πάντα. Αυτό το μέρος είναι σαν να ‘χει πέσει το μαγικό ραβδί του Θεού εκεί, τα έχει όλα, έχει την λίμνη, έχει τις βαυαρικές Άλπεις,  έχει το νερό, έχει το πράσινο, είναι ένα πάρα πολύ όμορφο  μέρος πολύ ωραία αρχιτεκτονικά δομημένο από το Θεό. Είναι ένα σκηνικό μαγικό μου που σε κάνει να γράψεις ένα βιβλίο, είτε να ζήσεις ένα πολύ μεγάλο έρωτα, ενδείκνυται και για τα δύο.

Έχει το χιόνι, τις μυρωδιές και τη φύση, την ηρεμία και όλα αυτά μακριά από τον πολιτισμό. Είναι μία κωμόπολη που έχει διατηρήσει την παράδοση της, την αρχιτεκτονική της,  θα μπορούσες πολύ άνετα να νιώθεις ότι είσαι σε μία πόλη του 1900.

Σκηνικό μαγικό μου που σε κάνει να γράψεις ένα βιβλίο η να ζήσεις ένα πολύ μεγάλο έρωτα

Μας αρέσει πάρα πολύ αυτό το παραμύθι, αυτό το μαγικό κομμάτι που έχουν αυτές οι ιστορίες Αυτό είναι κάτι που το βρίσκεις μόνο εκεί, ωραία σπίτια, καταπληκτικές ιστορίες.

Αυτό είναι ένα θέμα που το συζητάω με πάρα πολύ κόσμο που δεν ενδιαφέρονται καθόλου και μου λένε: είναι δυνατόν αυτή την εποχή με βασιλιάδες; Μα δεν υποστηρίζει κάνεις τη Βασιλεία, δεν υποστηρίζει το πολίτευμα, απλά μας αρέσει αυτό το παραμύθι που λες και εσύ που πραγματικά δεν υπάρχει στην καθημερινότητά μας.

Mας αρέσει αυτό το παραμύθι που πραγματικά δεν υπάρχει στην καθημερινότητά μας.

Είναι και κάτι άλλο που το παρατηρώ στην Αγγλία σε μία τόσο ισχυρή χώρα που έχει τόσο ισχυρή Βασιλεία Είναι ένας τρόπος να διαφημίζεις τη χώρα σου είναι μία μεγάλη τουριστική ατραξιόν τελικά.

Ξέρουμε και από την ιστορία της βρετανικής Βασιλικής οικογένειας, από τότε που ο γαμπρός της Ελισάβετ την έπεισε να βγάλουν προς τα έξω το στέμμα δηλαδή με φλυτζάνια, με φωτογραφίες και να το προωθήσουν τουριστικά, από τότε σώθηκε και η οικονομία τους. Πραγματικά πολύ μεγάλο μέρος της οικονομίας τους, στηρίζεται εκεί.

Απο τότε που βγάζουν προς τα έξω το στέμμα δηλαδή με φλυτζάνια, με φωτογραφίες σώθηκε και η οικονομία τους

Θα ήθελα να πάμε λίγο στην πλοκή του βιβλίο σου, στο εξώφυλλο σου βλέπω αυτή την όμορφη πόλη βλέπω μαύρους κύκνους και βλέπω και μία γυναίκα νεκρή.

Πολύ ωραίο όλο αυτό το σκηνικό στο Τέγκερνζι, όμως όλο αυτό θα έπρεπε να έχει και μία ιστορία. Και επειδή τα τελευταία μου χρόνια γράφω αστυνομικά βιβλία, νομίζω ότι είναι και το είδος που με έχει κερδίσει, έπρεπε να γράψω κάτι συγκλονιστικό, κάτι που να έχει σχέση και με τη Γερμανία και με την Ελλάδα και με ένα έγκλημα και με τη λύση του. Πρωταγωνιστούν Έλληνες ,είναι να γίνει ένας γάμος την παραμονή των Χριστουγέννων στο Τέγκερνζι μεταξύ μιας Ελληνίδας και ενός ελληνογερμανού, η ελληνική οικογένεια ξεκινάει από την Ελλάδα για να παραστεί στο μυστήριο και στο πάρτι, είναι καλεσμένοι και οι πρίγκιπες  εκεί,  όμως το πρωινό πριν το γάμο βρίσκεται ένα πτώμα μιας νεαρής κοπέλας στη λίμνη. Δεν σας λέω αν είναι η νύφη γιατί δίπλα της επιπλέει ένα νυφικό, δεν σας λέω αν είναι η παράνυμφος, δεν σας λέω αν είναι κάποια από την οικογένεια γιατί είναι μία από τις εκπλήξεις που έρχονται στη ροή του βιβλίου. Η Ιόλη, η οποία είναι η πρώτη ξαδέρφη της μέλλουσας νύφης που δεν παντρεύτηκε εκείνη την ημέρα, είναι αστυνομικός και με τη βοήθεια και ενός Γερμανού αστυνομικού, ξεκινά η προσπάθεια για να λύσουνε το μυστήριο. Στο τέλος θα το λύσουνε το μυστήριο αλλά μέχρι να το λύσουνε εμείς γνωρίζουμε το Τέγκερνζι, γνωρίζουμε το Μόναχο, γνωρίζουμε τις παραδόσεις, γνωρίζουμε τα σπίτια τους, την αρχιτεκτονική τους, τις μυρωδιές τους, όλα αυτά.

Σε πόσο καιρό το έγραψες το βιβλίο αυτό;

Πολύ γρήγορα, σε λίγους μήνες. Το πρώτο μου βιβλίο έκανα δύο χρόνια να το γράψω τώρα αυτό είναι το δέκατο. Σιγά-σιγά υπάρχει μία εμπειρία, είναι πιο βατά τα πράγματα, έχεις ξαναπερπατήσει σε αυτά τα μονοπάτια, δηλαδή ξέρεις λίγο πολύ τι πρέπει να προσέξεις, πώς πρέπει να γίνει για να είσαι πιστή στον αναγνώστη. Για μένα πλέον είναι τρόπος ζωής το γράψιμο.

Για μένα πλέον είναι τρόπος ζωής το γράψιμο

Ποια είναι η επικοινωνία σου με τους αναγνώστες; Σου έχουνε στείλει τα σχολεία τους;

Σήμερα μου έστειλε μία αναγνώστρια η οποία τα έχει διαβάσει όλα τα βιβλία μου και ήταν ένα τρομερό κομπλιμέντο αυτό, ότι αυτό που της αρέσει σε μένα είναι ότι δεν επαναλαμβάνομαι

Σήμερα μου έστειλε μία αναγνώστρια η οποία τα έχει διαβάσει όλα τα βιβλία μου και ήταν ένα τρομερό κομπλιμέντο αυτό, ότι αυτό που της αρέσει σε μένα είναι ότι δεν επαναλαμβάνομαι . Το κάθε βιβλίο είναι διαφορετικό, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και αυτό είναι ένα στοίχημα που βάζω, επειδή έχω γύρω στους 20.000 αναγνώστες που αγοράζουν τα βιβλία μου,  πέρα από τους περαστικούς ή τους καινούργιους, θέλω αυτοί οι άνθρωποι που θα διαβάζουν το βιβλίο μου να μη βλέπουν κάτι παλιό.

Πώς και σε κέρδισε η αστυνομική λογοτεχνία;

Είναι πιο ιντριγκαδόρικο, έχει ίντριγκα δηλαδή παίζεις ένα παιχνίδι με τον εαυτό σου και με τον αναγνώστη όπου πρέπει να μην σε πιάσει ο αναγνώστης κορόιδο και αυτό είναι πολύ σημαντικό, δηλαδή πρέπει να του δίνεις τις ενδείξεις και τα στοιχεία με έναν τρόπο τόσο αριστοτεχνικό που να μην καταλάβει ποιος είναι ο δολοφόνος ή ποιος είναι ο ένοχος και αυτό έχει μία τρομερή απόλαυση και χαρά.

Summer interviews στο eirinika -Eirinika – 11 Years on air

 

 

Η αστυνομική λογοτεχνία είναι πιο ιντριγκαδόρικη , παίζεις ένα παιχνίδι με τον εαυτό σου

Του άρεσαν πάντα τα Αστυνομικά μυθιστορήματα; Σου άρεσε δηλαδή η Αγκάθα Κρίστι;

Εννοείται η Αγκάθα Κρίστι έχω διαβάσει τα πάντα 100 φορές. Από πολύ μικρή διάβαζα Αγκάθα Κρίστι και θέλω να πω ότι ειδικά για την εποχή της, σε μία αγγλική επαρχία φαντάζομαι πόσο ευφυής άνθρωπος ήταν, που έχτιζε και κεντούσε τέτοια μυστήρια, όπου έβγαζε 10 ανθρώπους υπόπτους. Στο τέλος ήταν ένας ο ένοχος αλλά μέχρι τότε εσύ ήσουν σίγουρος ότι όλοι αυτοί ήταν ύποπτοι, αυτό είναι απίστευτο.

Αγκάθα Κρίστι: έχω διαβάσει τα πάντα 100 φορές

Η δική μου σχέση με τον Ηρακλή Πουαρό ήρθε όταν ήμουν στα πολυ δύσκολα και ήθελα πραγματικά να χαλαρώσω. Κάποιος θα έλεγε ότι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα σε κρατάει εξιταρισμένο,  εμένα όμως μου άρεσε πάρα πολύ και με χαλάρωνε και πάρα πολύ.

Και ειδικά ο Πουαρό, ο οποίος ήταν ένας τζέντλεμαν και είδαμε και μετά στις τηλεοπτικές μεταφορές ότι  ήταν ένας άντρας βγαλμένος από έναν άλλο κόσμο, με μία ευγένεια, ένα κύρος, ήταν πολύ ωραίος.

Εσένα ποιος είναι ο Πουαρό σου; είναι σταθερός ο αστυνομικός ντετέκτιβ ή αλλάζει;

Έχω γράψει τρία Αστυνομικά βιβλία και έχω βάλει διαφορετικούς ντετέκτιβ. Τώρα αποφάσισα ότι το τέταρτο που θα είναι και αυτό αστυνομικό, θα πρωταγωνιστούν οι αστυνομικοί από ένα προηγούμενο βιβλίο.

Στο μυαλό σου είναι ήδη έτοιμο το επόμενο βιβλίο;

Ναι είναι ήδη έτοιμο. Όσοι γράφουν βιβλία μπορούν να το καταλάβουν αυτό, όταν τελειώνει ένα βιβλίο βιώνεις ένα προσωρινό πένθος, είναι όπως όταν ενηλικιώνονται τα παιδιά και φεύγουν και τραβάνε το δρόμο τους, έτσι είναι και με το βιβλίο, τελειώνει το βιβλίο πηγαίνει για τύπωμα και εσύ μένεις με την αγκαλιά άδεια, οπότε νιώθεις μία στεναχώρια  τώρα έφυγε από πάνω μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα, ότι ήταν να κάνω το έχω κάνει, ότι ήταν να του δώσω το έχω δώσει και εκείνη τη στιγμή για να απαλύνεις τον πόνο σου, εγώ τουλάχιστον,  ξεκινάω στο μυαλό μου το επόμενο βιβλίο.

 Δώσε μας μία ιδέα. Που διαδραματίζεται το νέο σου βιβλίο;

Δεν το έχω βρει ακόμα, έχω βρει όμως την πλοκή. Εγώ πάντα το κάνω στα βιβλία μου αυτό, θέλω όταν ο αναγνώστης το τελειώνει, πέρα από τα συναισθήματα που έχει βιώσει, να κερδίζει και κάτι. Έχω κάνει δύο ιστορικά μυθιστορήματα για αυτό το λόγο από τα οποία μορφώθηκα  κι εγώ, πολύ παραπάνω από όταν τα ξεκίνησα γιατί έκανα τεράστια έρευνα και τώρα επειδή το ιστορικό μου φαίνεται πάρα πολύ δύσκολο και κουραστικό και ταλαιπωρήθηκα πολύ με αυτά τα δύο, είπα ότι όποιο βιβλίο και αν κάνω, ο αναγνώστης πάλι θα μαθαίνει κάτι από αυτό. Τώρα μαθαίνει ωραία μέρη, όπως το Τέγκερνζι δηλαδή τώρα το περπατάει σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου, το βλέπει, το ακούει.

Εάν δεν ήσουν δημοσιογράφος θα μπορούσες να έχεις κάνει τέτοια πορεία;  Και δυνατή και γρήγορη και πρωτότυπη και όπως σου είπε και η αναγνώστρια, έχει μία μεγάλη ποικιλία, δεν είναι συνηθισμένο

Νομίζω ότι το ένα είναι επόμενο του άλλου επειδή εγώ σαν δημοσιογράφος έχω ασχοληθεί μόνο με το έντυπο ξεκίνησα από το έντυπο και είμαι ακόμα στο έντυπο γιατί μου αρέσει πάρα πολύ το γράψιμο, μου αρέσει να εκφράζομαι μέσα από τη γραφή. Νομίζω ότι ήταν φυσικό και επόμενο να ασχοληθώ με τη συγγραφή βιβλίων. Φυσικά έχει μία τεράστια διαφορά όταν γράφεις για άλλους, δεν γράφεις για εσένα και τις περισσότερες φορές προσπαθούμε να μη γράφουμε και την άποψή μας για την οποιαδήποτε είδηση , στο βιβλίο όμως είσαι εσύ, είναι ο τρόπος που βλέπεις εσύ τον κόσμο, ποιο πιστεύεις εσύ ότι είναι το δίκιο και ποιο το άδικο. Οι συγγραφείς είναι τα βιβλία τους, παρόλο που αναφέρονται σε άλλους ανθρώπους.

Είσαι νυχτερινός ή πρωινός συγγραφέας;

Μικρότερη ήμουνα βραδινή, τώρα πια είμαι πρωινή γιατί νομίζω ότι το μυαλό δουλεύει πιο καλά το πρωί, είναι πιο φρέσκο.

Τι σου συνοδεύει όταν γράφεις; Τρως, πίνεις, έχεις καφέ;

Δεν κάνω τίποτα όταν γράφω, δεν θέλω να τρώω, δεν θέλω να πίνω, δεν θέλω να ασχολούμαι με τίποτα. Θέλω μόνο να ασχολούμαι με αυτό που έχω στο μυαλό μου και να προλαβαίνουν τα χέρια μου να αποτυπώνουν αυτό που τρέχει εκείνη τη στιγμή στο μυαλό μου. Θέλω να προλαβαίνω τη σκέψη μου στο γράψιμο.

όταν γράφω, δεν θέλω να τρώω, δεν θέλω να πίνω

Απομονώνεσαι ; Πηγαίνεις σε κάποιο ιδιαίτερο χώρο ή απλά στο σπίτι σου;

Είναι πολυτέλεια να έχεις το χρόνο και τον τόπο να απομονωθείς. Εγώ γράφω σε καφέ πάρα πολύ, και έξω και μέσα, και γράφω και πάρα πολύ στο γραφείο, στο σπίτι μου γράφω λιγότερο από παντού. Έχω γράψει ένα χιουμοριστικό βιβλίο , “Οι γυναίκες στα πρόθυρα γάμου”,  το οποίο το έγραψα σε δύο μήνες στο καφέ της γειτονιάς μου, όπου μέσα γινόταν χαμός από φωνές, από μουσική. Ήθελα τόσο πολύ να το γράψω αυτό το βιβλίο και να βγάλω χαρά από μέσα μου, πού δεν με ενοχλούσε τίποτα.

Είναι τελείως διαφορετική η ζωή σου τώρα με τα βιβλία;

Οπωσδήποτε υπάρχει μία απομόνωση, όμως θεωρώ ότι ένας συγγραφέας πρέπει πρώτα από όλα να ζει για να μπορεί μετά να γράψει. Όταν ζεις, είσαι παντού και με πολύ κόσμο και μαθαίνεις, ρουφάς, βλέπεις χαρακτήρες και καταστάσεις.  Όταν όμως πρέπει αυτά να τα αποτυπώσεις, πρέπει να είσαι μόνος σου για να έρθεις σε επαφή με όλες αυτές τις πληροφορίες που έχεις μαζέψει, για να μπορέσεις να τις αποδώσεις με τον καλύτερο τρόπο στον υπολογιστή και κατ επέκταση στο χαρτί

ένας συγγραφέας πρέπει πρώτα από όλα να ζει για να μπορεί μετά να γράψει

Παραγωγή: Earthview

Ρούχα Ειρήνης Νικολοπούλου: @marinavparis

Γυαλιά:Jimmy Choo

*Ευχαριστούμε πολύ το ξενοδοχείο Athens Capital για την ευγενική διάθεση της σουίτας Μάνος Χατζιδάκις, για τα γυρίσματα των summer interviews του Eirinika