Αποκλειστική συνέντευξη στην Ειρήνη Νικολοπούλου και τον Γιάννη Κωστούδη Η…
Νίκη Λυμπεράκη μόνο στο Eirinika: «Το παιδί μου – η ευτυχία που δεν ήξερα ότι υπάρχει – είμαι γραφική μαμά & περήφανη» (φωτό & βίντεο)
Δημοσιεύθηκε στο eirinika.gr στις 10 Ιουλίου 2022
Μια δημοσιογράφος της τηλεόρασης, με look κλασσικό, θα έλεγες πως πρόκειται γιά αρθρογράφο εφημερίδας. Αντιστάρ. Αυτή η λέξη μου βγήκε αβίαστα όταν συνάντησα την συνάδελφο μου Νίκη Λυμπεράκη. Ήθελα καιρό τώρα να την γνωρίσω.
Ο πρώτος λόγος είναι ο πιο απλός. Όταν την παρακολουθώ σαν τηλεθεάτρια, της βάζω 10 με τόνο. Δεν μοιράζω εύκολα βαθμούς. Εξηγώ. Έχει προσωπικότητα που εκπέμπει ειλικρίνεια και ευθύτητα. Εκφωνεί με σωστή άρθρωση, τα ελληνικά της είναι άριστα, η ευχέρεια της στην διαχείριση μιας συζήτησης ζηλευτή.
Εκπέμπει αυτοπεποίθηση και η εμφάνιση της δεν καπελώνει τον βασικό της στόχο: να μας ενημερώσει χωρίς φανφάρες και φτιασίδια. Είναι η καλύτερη παρουσιάστρια ειδήσεων αυτή την στιγμή για μένα στην Ελλάδα και ελπίζω να μοιράζονται και όσοι αποφασίζουν στα μεγάλα κανάλια την ίδια άποψη.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ως πρώην συνάδελφος της, για πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι είχα μπροστά μου στο γυαλί την …. διάδοχο μου. Ευτυχώς το άκουγα και από πάρα πολλούς αυτό. Η Νίκη μας θυμίζει εσένα ! Έτσι μόλις ξεκίνησα τον κύκλο των τηλεοπτικών ραντεβού για το 11 years eirinika Summer 2022, η πρώτη που ήρθε στο μυαλό μου ήταν η Νίκη.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η συνέντευξη έγινε στον 8ο όροφο του Athens Capital Hotel στην σουίτα «Μάνος Χατζιδάκις».
Ας δούμε λοιπόν μαζί όσα μου είπε αυτή η γοητευτική, ανεπιτήδευτη ,νέα γυναίκα στο βίντεο που ακολουθεί:
Συνοψίζοντας τα οσα απάντησε σε ερωτήσεις μου , ξεχώρισα τα παρακάτω:
-Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, ήθελα θα πάω στο Μόναχο να γίνω ποινικολόγος,
-Στην δημοσιογραφία ότι καμία μέρα δεν μοιάζει με την προηγούμενη για μένα είναι το καλύτερο
-Δεν ακολουθώ αυτό το μοντέλο (Barbie) και δεν ξέρω και κατά πόσο ισχύει αυτό, νομίζω ότι ο καθένας υπάρχει και δεν ξεφεύγει από τον εαυτό του,
-Eχω τεράστια χαρά που βρίσκομαι στο Βήμα -20 χρόνια γιά να γράψω σε ένα φύλο ιστορικό – το θυμάμαι από παιδί
-Mε την φωτιά στο Μάτι αισθάνθηκα να χτυπάει η καρδιά μου δημοσιογραφικά- φέραμε στο φως την αλήθεια των πραγμάτων – Αυτή είναι η δουλειά μας
-Δεν χωράει συναισθηματισμός την ώρα που μεταδίδεις μία πληροφορία, γιατί είναι σαν να την νοθεύω
-Όσο είμαστε μπροστά σε εκλογές, ας κάνουμε fact-checking ούτως ώστε να μην λέει ο καθένας ότι του κατέβει
-Υπάρχει πια μία αποστροφή του κόσμου στις πολιτικές ειδήσεις.
-Δηλαδή εγώ φέτος πήγαινα συνέχεια τον Πάνο στην παιδική χαρά και ήταν μία τεράστια ευτυχία
-Είμαι ο ορισμός της γραφικότητας με το παιδί και είμαι και πάρα πολύ περήφανη που είμαι τόσο γραφική
-Αισθάνομαι Λευκαδίτισσα φουλ – Είμαστε λόμπι.
-Υπάρχει μία ταμπέλα λίγο μετά τη Βόνιτσα –κάθε φορά που τη βλέπω τρέχουν τα μάτια μου ποτάμι γιατί φτάνω στη Λευκάδα
-Είχα τη θεία μου την Αρσενιά που με μάθαινε κέντημα, την γιαγιά μου που με μάθαινε πλέξιμο, αρμέγαμε, τάιζα με τις κότες ….
-Δεν ξέρω αν θα έμπαινα στην πολιτική -όσες φορές έγινε τέτοια προσέγγιση ήμουν απολύτως αρνητική
-Είμαι συνήθως με μία φόρμα, ένα τζιν, με ένα λευκό μπλουζάκι, άβαφτη και αχτένιστη.
-Εγώ είμαι της γης, εκείνος (ο ανδρας μου ) είναι της θάλασσας, αλλά είμαστε και οι δύο άνθρωποι πολύ γειωμένοι
Ολη η συνέντευξη εδώ
Ακούω ότι ξεκίνησες μαθητευόμενη από εκεί που έφευγα εγώ, στο Mega Channel, πώς μπήκες στο χώρο;
Ήμουν 20 χρονών Ξεκίνησα από το Mega τότε δεν ήξερα ακριβώς τι ήθελα να κάνω, δεν ήμουν από εκείνα τα παιδιά που τα είχα ξεκάθαρα στο μυαλό μου, οπότε είχα ξεκινήσει τις σπουδές μου χωρίς να ξέρω ακριβώς πώς θα τα φέρει η ζωή δηλαδή έλεγα όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο ότι θα πάω στο Μόναχο να κάνω μεταπτυχιακό θα γίνω ποινικολόγος, έλεγα διάφορα. Μετά με το συντοπίτη και πολύ αγαπημένο και συγγενή Γιάννη Πολίτη μου δόθηκε η ευκαιρία να δω πώς είναι αυτό το πράγμα, στα Νέα και στο Mega Channel εκείνης της εποχής, και μαγεύτηκα. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής περισσότερα με μάγεψαν τα τεκταινόμενα στην εφημερίδα παρά τα τηλεοπτικά.
Για μένα η δημοσιογραφία είναι μία ατελείωτη γνώση και εκείνο είναι το ελιξίριο που με κρατάει, ποιο είναι για σένα;
Αυτό ακριβώς είναι, δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα. Αυτό που λέω είναι ότι καμία μέρα δεν μοιάζει με την προηγούμενη και αυτό για μένα είναι ένα πράγμα που δεν το βρίσκει κανείς σε πολλές δουλειές, στην πραγματικότητα πληρωνόμαστε και υπάρχουμε για να διαβάζουμε και να ξέρουμε τι γίνεται στον κόσμο, που είναι κάτι μαγικό. Υπάρχει βέβαια και η αδρεναλίνη των στιγμών που πολλές φορές είναι στιγμές δύσκολες, μιλάω για τα έκτακτα γεγονότα, και εκεί αισθάνεσαι ένα βάρος και μία ευθύνη πολύ μεγάλη. Νομίζω ότι όσο ακόμα αυτό το πράγμα, αισθάνομαι ότι με κρατάει ζωντανή, νιώθω ότι ανήκω εκεί.
Επειδή ξέρω πάρα πολύ καλά πως στέκεσαι στο χώρο, στέκεσαι με σεμνότητα, με αυτή την ψυχραιμία που λες, αυτό που εγώ το λέω δημοσιογράφος του BBC, που είναι πολύ δύσκολο, πώς αντιστέκεσαι σε όλο αυτό που τις θέλει τις γυναίκες στην τηλεόραση να είναι ποιο Barbies και να γίνουν και λίγο αστέρες;
Δεν ακολουθώ αυτό το μοντέλο και δεν ξέρω και κατά πόσο ισχύει αυτό, νομίζω ότι ο καθένας υπάρχει και δεν ξεφεύγει από τον εαυτό του, με όλα τα καλά που έχει αυτό και με όλα τα λιγότερα καλά που έχει αυτό, οπότε δεν έχω καθίσει να σκεφτώ πώς πρέπει να είμαι. Αυτό είμαι. Χαίρομαι αν σε κάποιους ανθρώπους φαίνεται κάτι επαρκές, αξιοπρεπές, ειλικρινές και έντιμο, αλλά θεωρώ και απολύτως φυσικό και αναμενόμενο σε άλλους ανθρώπους αυτό να μην αρέσει και να περιμένουν κάτι άλλο, κάτι πιο όμορφο, κάτι πιο λαμπερό.
Εγώ όταν δούλευα στην εφημερίδα, εκεί κατάλαβα την δημοσιογραφία, ποια είναι η διαφορά με την τηλεόραση;
Δεν ξέρω, εγώ νομίζω ότι είναι ένα απωθημένο που είχα πάντα και χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι στο Mega αλλά έχω τεράστια χαρά που βρίσκομαι στο Βήμα. Δηλαδή το ότι έπρεπε να περάσω 20 χρόνια που βρίσκομαι σε αυτή τη δουλειά για να μπορέσω να γράψω σε ένα φύλο που πραγματικά είναι ιστορικό και το θυμάμαι και εγώ από παιδί. Αισθάνομαι ότι η εφημερίδα είναι ακόμα στο μυαλό η καρδιά αυτής της δουλειάς.
Η δική σου καρδιά, η δημοσιογραφική, πότε χτυπάει; Πότε θυμάσαι να είναι ένα θέμα με το οποίο πραγματικά παθιάστηκες , αγάπησες ή θα ήθελες να το κάνεις;
Πολλά θέματα έχω αγαπήσει και έχω παθιαστεί . Επίσης με πολλά θέματα έχω εξοργιστεί και σε πολλά θέματα έχω συναισθανθεί την ευθύνη μου. Για παράδειγμα θυμάμαι τις νύχτες μετά το Μάτι και το πως απεκαλύφθη όλο αυτό το πράγμα, εκείνη η σύσκεψη που είχαμε δει, ήταν ένα πράγμα στημένο που στην πραγματικότητα είχε φτιαχτεί για να δώσει μία αίσθηση στον κόσμο, δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά θυμάμαι να κάνω έκτακτη εκπομπή, στο Σκαϊ ήμουν τότε, και να προκύπτει από τις μαρτυρίες των καλεσμένων ότι όλοι γνώριζαν ότι είχαμε νεκρούς αρκετές ώρες νωρίτερα. Εκείνη την ώρα που το είδα να γεννιέται στο στούντιο αυτό, να έχεις απτές αποδείξεις ότι αυτό που έχει σερβιριστεί ως επίσημο αφήγημα, δεν ισχύει, εκεί αισθάνθηκα να χτυπάει η καρδιά μου δημοσιογραφικά υπό την έννοια ότι ναι φέραμε στο φως κάτι που φωτίζει την αλήθεια των πραγμάτων.
Αυτή η εποχή έχει κατακλυστεί σε τέτοιο βαθμό σε διάφορα θέματα όπως είναι η Πισπιριγκου, ο Μπάμπης ,μεταθέτουμε την ουσία.
Δεν το έχω λύσει, δηλαδή εμείς στην εκπομπή προσπαθήσαμε πολύ το θέμα αυτό να το πιάσουμε μόνο όταν ήμασταν μπροστά σε μία εξέλιξη. Βεβαίως οι συνάδελφοι που έκαναν ρεπορτάζ, είχαν μία δουλειά που εκ των πραγμάτων επέβαλε να ανοίξουν το θέμα πολύ νωρίτερα, εμείς αγγίξαμε το θέμα όταν πια η κατηγορούμενη συνελήφθη, επομένως υπήρχε ένα γεγονός. Λέω ότι δεν έχω καταλήξει γιατί καμιά φορά αισθάνομαι ότι θα πρέπει να αφουγκραζόμαστε και την ανάγκη που έχει το κοινό να ενημερωθεί για κάποια θέματα. Δεν ξέρω πού μπαίνει το μέτρο αλλά ξέρω από την άλλη ότι να μην στέκεσαι σε θέματα που μπορεί να ακούγονται πιο εμπορικά λόγω της δυστυχίας τους ή της τραγικότητας τους ίσως να σε κάνει και λίγο ελιτίστικη.
Θεωρώ ότι υπάρχει μία έξαρση στο δικαστικό και στο αστυνομικό ρεπορτάζ που έχουνε τέτοια θέση, που πραγματικά είναι σαν να εξαφανίζει την οποιαδήποτε ιεράρχηση.
Έχω μία εξήγηση για αυτό, δεν ξέρω βέβαια αν ισχύει, η αίσθησή μου είναι ότι υπάρχει πια μία αποστροφή του κόσμου, που παρακολουθεί τα παραδοσιακά μέσα όπως είναι η τηλεόραση, στις πολιτικές ειδήσεις. Δεν θέλει άλλο ο κόσμος, θες γιατί είμαστε μετά από μία 10ετή βαθιά πολιτικο-οικονομική κρίση, τα μνημόνια και τα συναφή, πάντως υπάρχει αποστροφή.
Μπαίνουμε λοιπόν σε προεκλογική χρόνια, μετά από τόσα χρόνια που έχουμε πολλά διαφορετικά μοτίβα πολιτικά, έχουμε μία κοινωνία που έχει αλλάξει πάρα πολύ και έχουμε και πολιτική που έχει αλλάξει επίσης πολύ, καινούργια κόμματα, επιστροφές, αυτή του ΠΑΣΟΚ θεωρείται μία πολύ μεγάλη επιστροφή. Πώς θα πας φέτος;
Ιδανικά λοιπόν θα ήθελα πολύ και δεν το λέω προσωπικά, το λέω συνολικά, όσο είμαστε μπροστά σε τέτοιες προκλήσεις όπως είναι οι εκλογές, να κάνουμε περισσότερο fact-checking ούτως ώστε να μην μπορεί ο καθένας ανέλεγκτα να λέει ότι του κατέβει.
Θα ήθελα να γνωρίσω και λίγο την Νίκη. Κάποια στιγμή λες θέλω να κάνω και ένα παιδάκι, θέλω να γίνω μητέρα. Είναι μία ισορροπία;
Ναι είναι μία ισορροπία , το παιδί ήρθε τυχαία πολύ ευπρόσδεκτο αλλά τυχαία. Ευτυχώς εγώ στάθηκα τυχερή γιατί φέτος δούλεψα σε μία νόρμα, για πρώτη φορά στα χρόνια που δουλεύω, μιας εβδομαδιαίας εκπομπής που έχει μεν πολλή δουλειά αλλά σου αφήνει και χρόνο μέσα στη μέρα που δεν ήξερες ότι υπάρχει. Δηλαδή εγώ φέτος πήγαινα συνέχεια τον Πάνο στην παιδική χαρά και ήταν μία τεράστια ευτυχία παρότι για τον μέσο γονιό είναι πάρα πολύ βαρετό να πηγαίνεις στην παιδική χαρά και για μένα είναι, αλλά να μπορείς να πάρεις το παιδί σου και να το πας στην παιδική χαρά είναι κάτι που μέχρι πέρυσι δεν πίστευα ότι υπάρχει και ως δυνατότητα. Η παιδική χαρά ήταν η χαρά της ζωής μου παρά τη βαρεμάρα της και τις αντιξοότητες της.
Λες ότι το παιδί ήρθε τυχαία, δηλαδή δεν έχεις ένα πρόγραμμα, ότι θέλεις για παράδειγμα να κάνεις μία μεγάλη οικογένεια;
Όχι δεν είχα ποτέ κανένα πρόγραμμα, αλλά στη δική μου περίπτωση υπήρχε και η ιδιαιτερότητα ότι τα δεδομένα δεν ήταν με το μέρος μου, χωρίς να θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, δεν ήταν ιδιαίτερα πιθανό να συμβεί το να γίνω μαμά. Οπότε δεν είχα εκπαιδευτεί στο να το περιμένω γιατί δεν ήθελα να μπω σε μία δύσκολη ψυχική φάση. Ήρθε, είναι η ευτυχία που δεν ήξερα ότι υπάρχει, είμαι ο ορισμός της γραφικότητας με το παιδί και είμαι και πάρα πολύ περήφανη που είμαι τόσο γραφική.
Τι εννοείς γραφική;
Ας πούμε να ,χθες το βράδυ λίγο πριν τα μεσάνυχτα έψηνα κέικ με λαχανικά γιατί έχει αποφασίσει ότι δεν θέλει να τρώει φρούτα και λαχανικά, οπότε προσπαθώ με διάφορους δημιουργικούς τρόπους μήπως φάει και τίποτα άλλο εκτός από μακαρόνια και στεγνά. Έκανα μία ανάρτηση στο instagram κοροϊδεύοντας «Η γραφική Ελληνίδα μάνα που μαγειρεύει για το γιο της». Είμαι και εγώ υπέρ της έκφρασης « δώστου να φάει αυτό που μαγείρεψες κι αν δεν το φάει άστο νηστικό» αλλά τη δεύτερη μέρα που είναι νηστικός αρχίζεις λίγο και ζορίζεσαι. Του αρέσουν τα μακαρόνια, οι πατάτες, τα ψωμιά, δεν γίνεται όμως . Οπότε είναι μία άσκηση ισορροπίας γενικώς. Το ότι αγχώνομαι τόσο πολύ για το τι θα φάει, ακόμα και αυτό το θεωρώ γραφικό.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πιστεύω πάντα το πώς μεγαλώσαμε προδιαγράφει σε ένα μεγάλο βαθμό τις αντοχές μας, την αντιμετώπιση της ζωής, την στάση ζωής μας, αυτά τα χρόνια στη Λευκάδα πώς ήταν;
Στην Λευκάδα ζούσα 6 μήνες το χρόνο μέχρι να πάω στο δημοτικό, αλλά με δύο γονείς Λευκαδίτες και μεγαλωμένη από παππού και γιαγιά γιατί οι γονείς μου δούλευαν αρκετές ώρες, αισθάνομαι Λευκαδίτισσα φουλ. Είμαστε λόμπι.
Τι σημαίνει αυτό το λόμπι της Λευκάδας;
Υπάρχει μία ταμπέλα λίγο μετά τη Βόνιτσα ,που τη θυμάμαι όσα χρόνια υπάρχω, που λέει boats to Vasiliki είναι τόσο φθαρμένη πια από το χρόνο, κάθε φορά που τη βλέπω τρέχουν τα μάτια μου ποτάμι γιατί φτάνω στη Λευκάδα, είναι πολύ δυνατή η συγκίνηση, δεν μπορώ να σου περιγράψω από πού προέρχεται και καμιά φορά πάμε με φίλους και ντρέπομαι.
Τι έζησες εκεί και είναι τόσο δυνατή η συγκίνηση;
Έζησα τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου μέχρι τη γέννηση του παιδιού μου φυσικά γνωρίζεις τον κόσμο με μία ανεμελιά που έκτοτε δεν τη βρήκα πουθενά Επίσης ήταν και μία άλλη λογική στα πράγματα για παράδειγμα έτρωγες ότι είχε δεν είχε και παραπάνω για να φας ότι έφτιαχνε η γιαγιά και ο παππούς θα έτρωγες και επίσης τα παιδιά ήμασταν τα παιδιά όλου του χωριού έτρωγες σε όποιο σπίτι τύχαινε να βρεθείς, είχα τη θεία μου την Αρσενιά που με μάθαινε κέντημα, την γιαγιά μου που με μάθαινε πλέξιμο, αρμέγαμε, τάιζα με τις κότες γενικά μία πραγματικότητα τόσο διαφορετική από τη νόρμα της πόλης. Κάτι απτό και κοντά στη φύση. Η Λευκάδα είναι το ωραιότερο νησί του κόσμου. Αν θέλει κάποιος να με κάνει έξαλλη, ακόμα και ο άντρας μου, μου λέει αυτό :ότι η Λευκάδα δεν είναι νησί, τρελαίνομαι.
Θα έμπαινες στην πολιτική;
Δεν ξέρω όσες φορές έχει γίνει τέτοια προσέγγιση δεν το σκέφτηκα καθόλου, ήμουν απολύτως αρνητική.
Όσο περνούν τα χρόνια;
Νομίζω ότι αν έμπαινα στην πολιτική θα υπέφερα πολύ, γιατί γενικά δεν είμαι άνθρωπος που συμβιβάζεται εύκολα, είναι πολύ συγκεκριμένοι οι λόγοι που θα κάνω πίσω και θα αρκεστώ με κάτι λιγότερο καλό από αυτό που πρέπει, θα το κάνω μόνο αν είναι για λόγους βιοπορισμού και για πολύ περιορισμένους λόγους.
Έχεις ταξιδέψει;
Όχι όσο θα ήθελα, θα ήθελα να πάω παντού, όπου γίνεται, εχθές διάβαζα για μία η οποία έχει γυρίσει όλες τις χώρες του ΟΗΕ, θα πάρει και τη βεβαίωση τώρα.
Με τη δουλειά θα ήθελες να ταξιδέψεις;
Όχι, δεν είναι η δουλειά μου το επίκεντρο, δόξα τω Θεώ! Τώρα με το παιδί είναι πολύ πιο δύσκολο να ταξιδέψω.
Στη θηλυκή σου παρουσία, είσαι ένας άνθρωπος που ντύνεται minimal ,στην προσωπική σου ζωή δεν ασχολείσαι και πολύ, βλέπω ότι βγάζει φωτογραφίες αλλά δεν σε νοιάζει να βγάλεις την τέλεια φωτογραφία.
Με νοιάζει, αλλά δεν τα ξέρω. Γενικά είμαι με μία φόρμα, ένα τζιν, με ένα λευκό μπλουζάκι, άβαφτη και συνήθως αχτένιστη. Πάντα ζήλευα τις μαμάδες των συμμαθητριών μου που ήταν κοκέτες γιατί η μαμά μου δεν ήταν και τελικά μεγαλώνοντας έγινα όπως η μαμά μου σε αυτό, δεν το έχω καθόλου.
Θες να είσαι απλή όλη μέρα, σου αρέσει η ζωή της Λευκάδας, έχεις μέσα σου ένα κομμάτι που είναι αυτό που λέμε πολύ αυθεντικό, πολύ γειωμένο, αυτό το μοιράζεσαι με τον άντρα σου;
Απολύτως, δεν θα γινόταν αλλιώς. Εγώ είμαι της γης, εκείνος είναι της θάλασσας, αλλά είμαστε και οι δύο άνθρωποι πολύ γειωμένοι. Αυτό σε βοηθάει να έχεις και λίγο στο μυαλό σου τις πραγματικές διαστάσεις των πραγμάτων και για το τι έχεις καταφέρει και σε μία αποτυχία για το πόσο σημαντικό ή ασήμαντο είναι τελικά αυτό. Σου δίνει μία προοπτική, αυτό που λέμε τη μεγάλη εικόνα. Όσο πιο γειωμένος είσαι τόσο πιο νηφάλια μπορείς να δεις τα καλά και τα δύσκολα που σου συμβαίνουν.
*Η βιντεοσκόπηση εγινε με παραγωγό την Earthview
*Τα ρούχα που φοράω είναι MARINAV PARIS @marinavparis instagram
*Τα κοσμήματα της Antonia Karra @antoniakarra
*To μακιγιάζ μου επιμελήθηκε η Ρόζα Βακονδίου
