Απολαύστε την πρώτη συνέντευξη της 23χρονης κρητικοπούλας Γκαμπριέλας Παπαδάκη πρωταθλήτριας στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό πατινάζ

Ένα αργυρό Ολυμπιακό μετάλλιο, τρία παγκόσμια και τέσσερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, τρία χρυσά μετάλλια σε Grand Prix και παγκόσμιο ρεκόρ βαθμολογικής συγκομιδής. Και όλα αυτά, μόλις, στην ηλικία των 23 ετών.

Αυτή η ομολογουμένως εντυπωσιακή καριέρα ανήκει στην -ελληνικής καταγωγής- Γαλλίδα, Γκαμπριέλα Παπαδάκη, η οποία με τον Γάλλο παρτενέρ της, Γκιγιόμ Σιζερόν, αποτελούν το κορυφαίο δίδυμο του καλλιτεχνικού πατινάζ (χορός στον πάγο) στον πλανήτη.

Στην πρώτη «εκ βαθέων» συνέντευξη που παραχωρεί στον ελληνικό Τύπο, η Παπαδάκη «ανοίγει την καρδιά της» στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αποκαλύπτει πτυχές της προσωπικότητας και του χαρακτήρα της, εκφράζει την αγάπη της για την Ελλάδα, μιλά για τους στόχους της και στέλνει ένα ξεχωριστό μήνυμα στους νέους που θέλουν ν’ ασχοληθούν με τον αθλητισμό.

Σύμφωνα με τον… αστικό μύθο, η Κατρίν Παπαδάκη (σ.σ. κορυφαία προπονήτρια του αθλήματος στην Γαλλία) προπονούσε τους αθλητές της στο παγοδρόμιο του Κλερμόν Φεράν, ακόμη και λίγες ώρες πριν φέρει στον κόσμο την μικρή Γκαμπριέλα, στς 10 Μαΐου 1995!

«Ναι, είναι αλήθεια» επιβεβαιώνει την ιστορία στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Παπαδάκη και προσθέτει χαριτολογώντας: «Μπορούμε να πούμε πως γεννήθηκα στον πάγο. Το πρώτο δώρο που μου έφεραν στο μαιευτήριο ήταν ένα μικροσκοπικό ζευγάρι παγοπέδιλα»…

Όσον αφορά στον… ηθικό αυτουργό αυτής της εκπληκτικής πορείας στα παγοδρόμια του πλανήτη, η Γκαμπριέλα δεν το πολυσκέπτεται: «Κάναμε προπονήσεις με τον Γκιγιόμ στο ίδιο παγοδρόμιο. Ήταν ιδέα της μητέρας μου να μας κάνει αθλητικό ζευγάρι. Αρχίσαμε καλά και υπήρξε αποτέλεσμα. Έκτοτε δεν έχουμε σταματήσει. Κι επειδή ήταν προπονήτρια μας, μέχρι την ηλικία των 17 ετών, ναι, θα μπορούσα να πω ότι είναι… υπεύθυνη για την επιτυχία μας».

Στην συνέχεια της συζήτησης, η Παπαδάκη αποκαλύπτει τις σχέσεις της με την Ελλάδα: «Αγαπώ την Ελλάδα γενικότερα. Και προσπαθώ να την επισκέπτομαι τουλάχιστον μία φορά κάθε 1-2 χρόνια. Όμως λατρεύω την Κρήτη! Άλλωστε, στα Χανιά ζει η οικογένειά μου. Έχω μεγάλη αδυναμία στην στάκα».

Αν και μόλις 23 ετών, η Παπαδάκη είναι εξαιρετικά ώριμη. Πως άραγε διαχειρίζεται μία κοπέλα της ηλικίας της αυτήν την τόσο σημαντική καριέρα; «Είμαι αληθινά υπερήφανη για όσα έχω πετύχει. Και θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον παρτενέρ μου και όλους τους προπονητές μου. Κυρίως βέβαια την μητέρα μου. Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω μόνη μου. Τώρα, δεν κοιτώ ούτε την ηλικία μου, ούτε το παρελθόν. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κοιτάζω το παρόν και το μέλλον και να θέτω στόχους».

Και αυτό πραγματικά κάνει, οριοθετώντας τα άμεσα και ποιά τα μελλοντικά της σχέδια. «Αυτήν την περίοδο, θέλουμε να συνεχίσουμε να φτάνουμε και να ξεπερνάμε τα όριά μας. Και να καταρρίπτουμε τα ρεκόρ μας. Το ξέρουμε ότι θα είναι πολύ δύσκολο, αλλά αποτελεί μία πρόκληση και είμαστε έτοιμοι γι’ αυτήν. Θέλουμε να παραμείνουμε πρωταθλητές κόσμου και Ευρώπης για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Και φυσικά το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ξέρουμε ότι φαίνεται τρελό, αλλά ο κόσμος ανήκει στους ονειροπόλους! Μόλις ολοκληρώσαμε έναν αρκετά μεγάλο κύκλο διακοπών. Το είχαμε ανάγκη, γιατί ήμασταν πολύ κουρασμένοι και είχαμε να κάνουμε αρκετά πράγματα στην Γαλλία. Επιστρέφουμε άμεσα στον Καναδά για να προετοιμασθούμε ενόψει της νέας χρονιάς. Θα μελετήσουμε και θα εξασκηθούμε σε νέες χορογραφίες και θα προπονηθούμε σκληρά πριν από τις πρώτες διοργανώσεις».

Πριν από τέσσερα χρόνια, η Παπαδάκη και ο Σιζερόν πήραν μία απόφαση ζωής. Εγκατέλειψαν την ζωή τους στην Λιόν, προκειμένου ν’ ακολουθήσουν τον προπονητή τους, Ρομέν Χαγκενάουερ, ο οποίος μετακόμισε στο Μόντρεαλ, για να εργασθεί στο προπονητικό κέντρο που διατηρούν εκεί οι πρώην παγκόσμιοι πρωταθλητές, Μαρί Φρανς Ντιμπρέϊγ και Πατρίς Λοζόν. Πόσο εύκολο είναι να πάρεις μία τέτοια απόφαση και μάλιστα στην ηλικία των 19 ετών;

«Γνωρίζαμε πως, για να πάμε στο επόμενο επίπεδο, έπρεπε να βάλουμε το καλλιτεχνικό πατινάζ πάνω απ’ όλα. Κατά συνέπεια, η μετακόμιση δεν ήταν τόσο δύσκολη. Ήταν απόλυτα συνειδητή απόφαση. Το Μόντρεαλ είναι ένας ωραίος τόπος για να μένεις και το απολαμβάνουμε, μαζί με την υπόλοιπη ομάδα».

Το καλλιτεχνικό πατινάζ και ειδικά ο χορός στον πάγο θεωρείται από εξειδικευμένους επιστήμονες ένα από τα δυσκολότερα αθλήματα, όπως το Δέκαθλο και η κολύμβηση… «Μου αρέσει να πιστεύω ότι αυτό είναι αλήθεια» ομολογεί γελώντας η κορυφαία πρωταθλήτρια και συμπληρώνει: «Πράγματι, έτσι είναι. Όμως είναι το μόνο αθλημα που γνωρίζω και συνεπώς δεν μπορώ να κάνω κάποια σύγκριση. Ξέρω όμως πολύ καλά πως, για να ασχοληθείς με το καλλιτεχνικό πατινάζ, χρειάζεται αθλητικότητα, ελαστικότητα, ευλυγισία, άριστη καρδιοαναπνευστική λειτουργία, ακρίβεια και πολλά στοιχεία ακόμη. Και φυσικά το ίδιο ισχύει και για τον παρτενέρ σου»…

Παρά το γεγονός ότι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα έχει καταφέρει τόσα πολλά, η Παπαδάκη θεωρεί πως δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μυστικό, κάποια ξεχωριστή συνταγή: «Δεν νομίζω ότι υπάρχει μυστικό. Μόνο η σκληρή και αδιάκοπη δουλειά. Και φυσικά δεν είναι αρκετό να γυμνάζεσαι και να προπονείσαι διαρκώς. Αλλά να το κάνεις με έξυπνο τρόπο. Και ασφαλώς απαιτείται να βάζεις το εγώ από κάτω και να θυμάσαι πάντοτε τους στόχους που έχεις θέσει».

Προπονείσθε και αγωνίζεσθε με τον Γκιγιόμ για πολλά χρόνια. Τι σημαίνει για εσένα ο Γκιγιόμ και τι εσύ γι’ αυτόν; «Ασχολούμαστε με το καλλιτεχνικό πατινάζ, μαζί, για περισσότερο από την μισή ζωή μας. Δεν μπορούμε να φαντασθούμε μία καριέρα, χωρίς να έχει ο ένας τον άλλον. Είμαστε σαν ένα ζευγάρι γέρων» λέει χαμογελώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Παπαδάκη.

Αν και στην Ελλάδα το καλλιτεχνικό πατινάζ δεν είναι διαδεδομένο, η διάσημη Ολυμπιονίκης εξηγεί γιατί θα ήταν καλό για ένα παιδί να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο άθλημα: «Θεωρώ πως είναι ένα πανέμορφο άθλημα. Όχι μόνο σε αθλητικό επίπεδο, αλλά επειδή παρέχει την ελευθερία στον αθλούμενο, να εκφρασθεί μέσω της τέχνης. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Επίσης, το αίσθημα της ταχύτητας στον πάγο είναι σαν ναρκωτικό». Ολοκληρώνοντας την επικοινωνία μας, η κορυφαία πρωταθλήτρια έστειλε ένα ξεχωριστό μήνυμα στα μικρά παιδιά: «Να συνεχίσετε να πιέζετε τον εαυτό σας, με ό,τι κι εάν ασχολείστε. Να βρείτε κάτι που αγαπάτε και να εργάζεσθε γι’ αυτό. Ακόμη κι εάν φαντάζει τρελό, ακόμη κι εάν είναι πολύ δύσκολο. Γιατί μία ημέρα, αυτό για το οποίο παλεψατε, θα γίνει το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί στην ζωή σας».