Αποκλ: Ντίνα Νικολάου από 12 χρονών σεφ! – Η “Βουγιουκλάκη” της κουζίνας σε μία “χορταστική” συνέντευξη (ΦΩΤΟ)

Η Ντίνα Νικολάου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Η αγαπημένη μας σεφ, πάντα αεικίνητη και δημιουργική, με μεγάλη επιτυχία γίνεται πρέσβειρα της ελληνικής κουζίνας στο Παρίσι και μεταδίδει θετική ενέργεια και γνώση στα μαθήματα που κάνει στη Yoleni’s .

Σε μία απολαυστική και «χορταστική» εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη μιλά για τον εαυτό της και για τη γαστρονομία από το «Α» ως το «Ω». Μας λέει πως και πότε έφτιαξε το πρώτο της πιάτο,  πως “συνωμότησε” το σύμπαν για να γίνει μαγείρισσα,  τι συμβαίνει στη Yoleni’s, πως έφτασε το «Evi Evane» να γίνει σημείο αναφοράς στο Παρίσι. Επίσης μας δίνει τον ορισμό του gourmet και της γαστρονομίας και μας εμπιστεύεται τον μεγαλύτερο (από τους εκατοντάδες) στόχους της.

Συνέντευξη στην Ειρήνη Πιτσόλη

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Όταν ήσουν μικρή έλεγες: «Όταν μεγαλώσω θα γίνω»;

Όταν ήμουν μικρή έλεγα «Όταν μεγαλώσω θα γίνω Αλίκη Βουγιουκλάκη». Της είχα λατρεία. Για μένα η Αλίκη ήταν στην κατηγορία θεότητας. Λίγες φορές συναντάμε έναν σταρ σαν την Αλίκη. Λίγες φορές ταιριάζουν όλα μαζί για να βγει αυτό το θαύμα που ήταν αυτή η γυναίκα. Και ίσως είναι λίγο σκληρό αυτό που θα πω, αλλά θεωρώ ότι δικαιώθηκε που έφυγε νωρίς. Νομίζω ότι έφυγε πριν χαθεί ο «μύθος» της. Πάντα από μικρή με τραβούσε το φως. Βέβαια δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα γίνω ηθοποιός. Ούτε μαγείρισσα φαντάστηκα ότι θα γίνω.

Σαν παιδί σου άρεσε να ανακατεύεσαι με την κουζίνα; Να βλέπεις τη μαμά να μαγειρεύει να τη βοηθάς;

Μαγειρεύω από 12 χρονών. Δεν το έκανα για χόμπι, ούτε για να περνάει η ώρα. Μαγείρευα για να φάει η οικογένεια. Προέρχομαι από αγροτική οικογένεια. Μεγάλωσα στην Κυρτώνη Βοιωτίας. Τα παιδιά στην επαρχία έχουν τη μεγάλη τύχη να αποτελούν μέρος στη δομή μιας οικογένειας και να πρέπει όλοι να συνεισφέρουν. Αυτός ο καταμερισμός εργασίας είναι κάτι το εκπληκτικό! Σε βοηθάει από μικρός να γίνεις υπεύθυνος και να νιώθεις χρήσιμος. Εμείς ξέραμε ότι από πολύ μικροί έπρεπε να προσφέρουμε. Οι γονείς μου ήταν καπνοπαραγωγοί. Εγώ ένιωθα απέχθεια για ότι είχε να κάνει με τον καπνό. Έτσι πρότεινα στα δώδεκα μου στη μαμά μου να μένω στο σπίτι να μαγειρεύω και να κάνω τις δουλειές για να μην πηγαίνω μαζί τους. Στην αρχή γέλασαν αλλά με άφησαν να δοκιμάσω. Όταν είδαν ότι μπορώ να το κάνω και να το κάνω πολύ καλά με άφησαν να συνεχίσω. Κάπως έτσι κέρδισα τη δυνατότητα να κάνω κάτι που αγαπούσα πολύ . Για μένα το μαγείρεμα από τότε ήταν παιχνιδάκι. Χωρίς ποτέ να ζητήσω συνταγή. Σαφώς έχω επηρεαστεί από τα φαγητά της μαμάς , της γιαγιάς αλλά δεν χρειάστηκα ποτέ συνταγή. Τα παιδιά στην επαρχία έχουν την τύχη να είναι κοντά στη φύση. Εμείς καταλαβαίναμε την αλλαγή των εποχών από τα φαγητά που μαγειρεύαμε.

Είχατε την τύχη να έχετε και καλύτερη πρώτη ύλη

Δεν το συζητώ. Εμείς παιδιά πηγαίναμε και ακούγαμε το πρωί , τα αγγουράκια να μεγαλώνουν. Τόσο πολύ είχαμε εξοικειωθεί με τη φύση. Είχαμε τέλεια σχέση με την πρώτη ύλη. Εγώ όταν ήμουν 7-8 χρονών και έβλεπα τη γιαγιά να μαζεύει γάλα για να φτιάξουν τραχανά και χυλοπίτες ήξερα ότι πλησιάζει Σεπτέμβρης και θα ανοίξουν τα σχολεία. Όταν τους βλέπαμε να σπάνε τα καρύδια ή να ετοιμάζουν τα αμύγδαλα για τα γλυκά λέγαμε «πλησιάζουν Χριστούγεννα». Ήταν αυτή η μαγεία της επαφής με τη μεγάλη γαστρονομική μας παράδοση. Νομίζω ότι αυτή η εμπειρία με βοήθησε να σεβαστώ και να μάθω την αξία της καλής πρώτης ύλης. Να μάθω, τι σημαίνει δουλεύω με καλή πρώτη ύλη και τι σημαίνει δεν έχω καλή πρώτη ύλη.

Ποιες είναι οι αγαπημένες γευστικές μνήμες των παιδικών σου χρόνων;

Όταν μυρίζω ελαιόλαδο να καίγεται το μυαλό μου πάει κατευθείαν στο ελαιόλαδο που καίγανε τις παραμονές των Χριστουγέννων και το ρίχνανε στο φύλλο του μπακλαβά. Οι μπακλαβάδες που φτιάχνουν στην περιοχή είναι επικοί. Ανοίγανε τα φύλλα σε κάτι τεράστια ταψιά , 100 χειροποίητα φύλλα και μέσα αμύγδαλο ή καρύδι, (άλλοι έφτιαχναν με καρύδι που τον ήθελαν μαύρο άλλοι με αμύγδαλο που τον ήθελαν άσπρο), όταν ψηνόταν αυτό ώρες μέσα στο φούρνο έπαιρναν μετά και έριχναν καυτό ελαιόλαδο πάνω στα φύλλα για να σκουρύνουν και εκείνα μύριζαν υπέροχα. Αυτή η μυρωδιά του φύλλου που καίγεται από το καυτό ελαιόλαδο για μένα είναι Χριστούγεννα. Η μυρωδιά του ελαιόλαδου που καίγεται με πάει ακριβώς εκεί. Γεμίζει η καρδιά μου ασφάλεια. Γιατί εγώ θεωρώ ότι η γευστική μνήμη έχει να κάνει με την συναισθηματική ασφάλεια. Γι’ αυτό όλοι αγαπάμε το φαγητό της μαμάς.

Μιλήσε μας για την εκπομπή που κάνεις στον Alpha το «Made @ Home».

Είναι μια εκπομπή που την αγαπώ πολύ. Είναι συνδυασμός μαγειρικής μέσα στο σπίτι με συνταγές και της περιπέτειας έξω. Εγώ αγαπώ τη δράση. Δεν ήθελα να είμαι κλεισμένη σε ένα στούντιο. Ήθελα και το εξωτερικό. Έτσι παράλληλα με τη μαγειρική μέσα στην κουζίνα , βγαίνουμε έξω και συστήνουμε μέρη, ανθρώπους, κάποια λίγο ξεχασμένα, λίγο ρετρό, που έχουν σχέση με το φαγητό. Τα μέρη που πάμε είναι δικές μου επιλογές που θέλω να τις συστήσω στους ανθρώπους που με παρακολουθούν. Έτσι εμπλουτίζω τη δράση στην εκπομπή. Το concept είναι η σπιτική μαγειρική και οι ανάγκες της.

Πως μοιράζει σήμερα το χρόνο της η Ντίνα Νικολάου;

Είμαστε εδώ στη Yoleni’s που κάνουμε αυτά τα τόσο διαφορετικά μαθήματα που για μένα έχουν μεγάλη σημασία γιατί εκτός από τη μαγειρική παρουσιάζουμε και προωθούμε τα καλά ελληνικά προϊόντα, και παράλληλα έρχονται εδώ οι άνθρωποι, οι παραγωγοί οι μεταποιητές και μιλούν για τα προϊόντα μας εξηγούν πως φτιάχνονται. Τα μαγειρεύουμε αυτά τα προϊόντα τα γευόμαστε. Παράλληλα και περνάμε καλά και χαλαρώνουμε όλοι μαζί.

Εκτός από τη Yoleni’s είναι τα πήγαινε- έλα στο Παρίσι κάθε μήνα γιατί εκεί έχουμε τα εστιατόρια. Μετά από πάρα πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς το Evi Evane, βραβεύτηκε ως το καλύτερο εστιατόριο ξένης κουζίνας. Αυτό ήταν μια δικαίωση. Προηγήθηκε πάρα πολύ σκληρή δουλειά και όταν δικαιώνεσαι αισθάνεσαι ότι ο κόπος σου δεν πήγε χαμένος και λες «Χαλάλι».

 

Τι κάνει ακριβώς η Ντίνα Νικολάου στη Yoleni’s ;

Στη Yoleni’s κάνουμε μαθήματα μαγειρικής τα οποία είναι βασισμένα πάνω στα ελληνικά προϊόντα. Κάθε φορά υπάρχει με βάση ένα προϊόν, το μάθημα. Έρχεται εδώ ένας παραγωγός ή έναν μεταποιητής, εμείς δείχνουμε το προϊόν του σε διάφορες εκδοχές, αυτός το παρουσιάζει στους ανθρώπους που έρχονται εδώ, λέει το όραμα του, την ιστορία του και εγώ του δίνω μία διάσταση μαγειρική. Εδώ ο στόχος είναι πέρα από την μαγειρική να δώσουμε έμφαση στα ελληνικά προϊόντα και στο όραμα των ανθρώπων που φτιάχνουν τα προϊόντα.

Η Yoleni’s είναι ένας πολυχώρος γαστρονομίας. Εδώ στον τρίτο όροφο γίνονται τα μαθήματα μαγειρικής που γίνονται παράλληλα και δείπνα. Όποιος φεύγει από εδώ έχει φάει. Για μας είναι πολύ σημαντικό, εκτός από τη συνταγή και το μάθημα να φέρουμε τους ανθρώπους σε επαφή με τους παραγωγούς, να γνωρίσουν τα προϊόντα και παράλληλα να είναι μία έξοδος διασκέδασης, όπου θα φας, θα επικοινωνήσεις με κόσμο, θα μιλήσεις. Υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο, γιατί δεν έχει μεγάλο κόστος και ο κόσμος έρχεται εδώ περνάει καλά και δεν θέλει να φύγει. Αυτό έχει σημασία για μένα. Ότι χαλαρώνουν και επικοινωνούν ουσιαστικά. Η αλήθεια είναι ότι μέσα από ένα τραπέζι, από ένα καλό προϊόν και ένα καλό φαγητό, μπορείς να επικοινωνήσεις. Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία στις μέρες μας γιατί η ουσιαστική επικοινωνία τείνει να χαθεί. Περνάμε ώρες πίσω από έναν υπολογιστή ή ένα κινητό και η ουσιαστική επαφή με τους ανθρώπους τείνει να γίνει πολυτέλεια.

Έχεις σπουδάσει οικονομικά και marketing και έχετε κάνει παράλληλα σπουδές μόδας.

Ναι, και όλα αυτά με βοήθησαν στη μαγειρική. Όσο κι αν φαίνεται ότι είναι πράγματα που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, όλα βοηθάνε. Το ότι σπούδασα μοντελίστ στην Es Mode, και έμαθα τις φόρμες τα χρώματα και τους συνδυασμούς με βοήθησε πολύ στο στήσιμο των πιάτων.

Πως αποφασίσες από αυτές τις σπουδές να μεταπηδήσετε στη μαγειρική και να ασχοληθείτε επαγγελματικά;

Όλο αυτό το διάστημα που διήρκεσαν οι σπουδές μου στο μάρκετινγκ και την οικονομία και τα μεταπτυχιακά στις δημόσιες σχέσεις που έκανα στη Γαλλία, μαγείρευα , έρχονταν οι φίλοι τρώγαμε κ.τ.λ. Όταν ήμουν στο Παρίσι με έπιασε μια μανία να μάθω τα πάντα για τη γαλλική κουζίνα, και για την ιστορία της γαλλικής γαστρονομίας. Έτσι περνούσα ώρες σε βιβλιοθήκες «καταβροχθίζοντας» τόνους βιβλίων που είχαν σχέση με τη μαγειρική.
Δεν υπήρχε στιγμή της ημέρας που να μη διαβάζω. Έτσι μάθαινα την ιστορία της κουζίνας της Γαλλίας και την ιστορία των εθνικών κουζινών του κόσμου. Στη Γαλλία είχα την ευκαιρία να γευθώ εθνικές κουζίνες. Αυτό με βοήθησε πολύ. Ξαφνικά ανοίχτηκε μπροστά μου ένας παραδεισένιος καινούργιος κόσμος. Έτσι σιγά- σιγά όλη η καθημερινότητα μου άρχισε να στρέφεται γύρω από τη μαγειρική και τη γαστρονομία.

Κι όταν πήρα τα πτυχία μου είπα δεν πάω στην Le Gordon Blue να δω τι σημαίνει κάποιος να έχει βγάλει μια τόσο διάσημη σχολή; Ε, δεν θα το πιστέψεις. Όταν πήγα κι ενώ ήμουν εκστασιασμένη, όλα ήρθαν αυτόματα. Σαν να τα είχε σκηνοθετήσει κάποιος για μένα. Ήταν τόσο μεγάλο το πάθος και η επιθυμία μου που τα έφερνα κοντά μου. Μέσα σε δύο μήνες που άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα στη σχολή δουλεύοντας ταυτόχρονα τους προτείνω να μαγειρεύω εκεί. Στη σχολή ήθελαν πάντα προσωπικό για τα φαγητά για τους φοιτητές. Όταν κάναμε μαθήματα για τις γαλλικές ζύμες, εγώ τους είπα ότι έχουμε και εμείς χειροποίητα φύλα στην Ελλάδα και μου ζήτησαν να τους δείξω. Όταν άνοιξα φύλλα με μία βέργα που είχα στο σπίτι ενθουσιάστηκαν. Μέσα σε ένα μήνα άρχισα να κάνω μαθήματα ελληνικής κουζίνας στην Gordon Blue. Ήμουνα «ταγμένη» σε αυτό και ασχολούμουνα με αυτό μέρα-νύχτα. Στο Παρίσι βρέθηκα επειδή ήταν εκεί ήδη η αδερφή μου η Μαρία. Είχε ήδη πάει εκεί για σπουδές και είχε παντρευτεί εκεί και έτσι αποφάσισα να πάω εκεί για σπουδές. Η Μαρία παντρεύτηκε στη Γαλλία έναν Κρητικό, που είχε ελληνικά εστιατόρια της παλιάς λογικής και έτσι στη συνέχεια είχαμε την ευκαιρία να έχουμε έναν πολύ ωραίο χώρο στο 6ο διαμέρισμα για το Evi Evane. Γι’ αυτό είπα πριν πως όλα «έδεσαν» μεταξύ τους.

Πως γεννήθηκε το Evi Evane;

Εγώ και η Μαρία θέλαμε να δείξουμε στους Γάλλους ότι η ελληνική κουζίνα δεν είναι μια τουριστική κουζίνα. Είναι ένας συνδυασμός μεγάλης παράδοσης, με τεράστιο παρελθόν και βάσεις στην αρχαία Ελλάδα. Η ελληνική κουζίνα έχει φιλοσοφία. Στην αρχαία Ελλάδα όταν μίλαγαν για τη φιλοσοφία του φαγητού, το είχαν «τερματίσει». Τα είχαν πει όλα. Τα συμπόσια, το status που είχε ο μάγειρας στην αρχαία Ελλάδα, οι δειπνοσοφιστές, δείχνουν ότι η γαστρονομία στην Ελλάδα ήταν σημαντικό κεφάλαιο από την αρχαιότητα. Εμείς λοιπόν θελήσαμε να δείξουμε στους Γάλλους που έχουν γαστρονομική κουλτούρα, ότι η ελληνική κουζίνα είναι ισάξια και με πιο μεγάλη ιστορία από τη δική τους.

Ένας μεγάλος στόχος ήταν να τονώσουμε τις τοπικές κουζίνες της Ελλάδας. Ξεχωρίσαμε τις κουζίνες γράφαμε πάνω στις κάρτες την προέλευση των υλικών. Το αρνάκι είναι από την Πελοπόννησο τα σκαλτσούνια από την Κρήτη. Έτσι ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε δημιουργικά πιάτα με σεβασμό στην παράδοση. Το δάνειο ήταν η παράδοση και το «σήμερα» αυτό που θέλαμε να επικοινωνήσουμε. Και πάνω από όλα το προϊόν. Κάναμε εισαγωγές από την Ελλάδα. Έτσι δημιουργήθηκαν μετά τα παντοπωλεία που πουλούσαν ελληνικά προϊόντα και στη συνέχεια το φαγητό για το σπίτι. Αυτό όλο χρειάστηκε πάρα πολύ δουλειά. Γιατί όλοι πίστευαν πως δεν υπάρχει καν γαστρονομία ελληνική , υπάρχει μόνο μια κουζίνα απλή καθημερινή και μεζέδες. Αλλά τα καταφέραμε και δικαιωθήκαμε. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί όταν είσαι σε ένα ξένο κράτος δεν είσαι απλά η «Ντίνα και η Μαρία Νικολάου», δεν είσαι μόνο το «Evi Evane», είσαι η Ελλάδα σε μια ξένη χώρα. Κι ύστερα λες αφού είμαστε καλοί γιατί να μη φαίνεται;

Στην μέχρι τώρα μεγάλη πορεία σας, ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετωπίσες και ποιες ήταν οι χαρές που πήρες;

Δυσκολίες αντιμετώπισα όταν ήταν μικρά τα παιδιά, γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να συνδυάσεις το επάγγελμα αυτό με την ανατροφή των παιδιών . Ευτυχώς όμως έχω έναν σύζυγο ο οποίος κατανοεί και βοήθησε πολύ σε αυτό κατανοώντας πόσο σημαντικό ήταν για μένα. Οι χαρές είναι όταν έρχεται κάποιος και σου λέει «πάνω από το πιάτο σου ερωτεύθηκα, πάνω από το πιάτο σου πόνεσα, πάνω από το πιάτο σου θυμήθηκα την μάνα μου». Αυτό είναι χαρά μεγάλη.

Η ελληνική κουζίνα κατακτά όλο και περισσότερο το διεθνές κοινό. Ποια θεωρείς ότι είναι τα χαρακτηριστικά της που την κάνουν τόσο δημοφιλή;

Νομίζω ότι είναι τα προϊόντα, ο συνδυασμός των πολλών πιάτων με τα λαχανικά και τα ψαρικά , τα όσπρια, γιατί υπάρχει μια τάση στην υγιεινή διατροφή. Όλοι αυτοί οι συνδυασμοί δείχνουν ότι η ελληνική κουζίνα είναι μια «σοφή» κουζίνα που έχει από όλα. Είναι μια «πλουμιστή» κουζίνα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Να δοκιμάζεις μια κουζίνα που δεν σε κάνει να πλήττεις. Από το πρώτο , μέχρι τη σαλάτα, μέχρι το γλυκό έχει ένα ενδιαφέρον και από πλευρά τεχνικής και από πλευρά υλικών και από πλευρά συνδυασμών. Κι από την άλλη αυτό που τους κάνει τρομερή εντύπωση είναι ότι βάζουμε τα πιάτα στη μέση και μοιραζόμαστε. Η «μοιρασιά», αυτό το χαρακτηριστικό που έχει μόνο ο Έλληνας τους ενθουσιάζει. Ο Γάλλος θα βάλει το φαγητό του μπροστά και δεν θα διανοηθεί ο άλλος να δοκιμάσει. Ενώ εμείς μοιραζόμαστε τα πάντα και τα καλά και τα κακά. Κι αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της φυλής βγαίνει και από το πιάτο.

Τι σημαίνει τελικά gourmet; Είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται κατά κόρον τελευταία αλλά λίγοι γνωρίζουν τη σημασία του

Είναι κακοποιημένος όρος. Σαν βάση είναι μία έννοια που έχει να κάνει με κάτι ποιοτικό που περιέχει μέσα του κόπο και έμπνευση και κατάντησε στις μέρες να το λέμε και να κρύβει πίσω και μία ειρωνεία και μια διάθεση να το «περιπαίξουμε». Για μένα gourmet, είναι ένα προϊόν που σέβεται την ποιότητα. Όταν επενδύεις στην ποιότητα δεν βγαίνεις ποτέ χαμένος. Για μένα gourmet είναι αυτό που καταλαβαίνεις τι τρως. Για μένα gourmet είναι όταν φτιάχνω τα κέικ και τα δίνω κάτω στη Yoleni’s και καταναλώνονται μες τη μέρα. Gouret, είναι να μην τρώμε μείγματα μέσα στα τσουρέκια και τα κέικ μας. Να είναι όπως τα κάναμε παλιά. Ποιοτικά. Αυθεντικά. Πρέπει να σταματήσει αυτή η ευκολία του «έτοιμου». Πρέπει να μπούμε ξανά στη διαδικασία να διαχειριστούμε τα υλικά. Να μαγειρέψουμε από την αρχή. Για μένα τέλος, gourmet είναι όταν δίνεις το χρόνο σου για να φας κάτι ποιοτικό, απολαυστικό και υγιεινό.

Για μια μαγείρισσα το βασικό συστατικό επιτυχίας είναι η αγάπη για το πιάτο που κάνει και για αυτούς που θα το φάνε;

Σίγουρα. Είναι πολύ σημαντικό. Η αγάπη , η φροντίδα και το γεγονός ότι εκείνη την ώρα θέλεις να το κάνεις αυτό. Το φαγητό είναι ενέργεια. Όταν μαγειρεύουμε περνάει μέσα στο φαγητό η δική μας η ενέργεια. Άρα είναι πάρα πολύ σημαντικό. Να μην έχουμε ανθρώπους πικραμένους , φοβισμένους πονεμένους την ώρα που μαγειρεύει.

Οι άντρες ή οι γυναίκες είναι καλύτεροι μάγειρες;

Δεν έχει να κάνει με το φύλο. Απλά οι γυναίκες έχουν διαφορετική σχέση με την κουζίνα. Είναι λιγότερο της τεχνικής και περισσότερο της τέχνης. Οι άντρες έχουν ανάγκη πιο πολύ την τεχνική και δεν μπορούν να έρθουν σε επαφή κυτταρικά γονιδιακά με το φαγητό όπως έρχεται η γυναίκα. Γι’ αυτό θεωρώ ότι έχει να κάνει με ζύμη,  με πίτα γίνεται καλύτερα από μια γυναίκα από ότι από έναν άντρα. Δεν θέλω να βλέπω άντρα να φτιάχνει πίτα.

Έχεις δακρύσει ποτέ από συγκίνηση δοκιμάζοντας ένα πιάτο;

Έχω αισθανθεί πληρότητα. Έχω δοκιμάσει ένα πιάτο του Αλέν Πασάρ, που είναι ένας σεφ που αγαπώ ιδιαίτερα γιατί κάνει θαύματα με τα λαχανικά. Έχω δοκιμάσει έναν πουρέ κολοκύθας και αισθάνθηκα ότι μετά από αυτό μπορώ να κάνω και ένα χρόνο να φάω.

Γαστρονομία είναι ο νόμος της απόλαυσης της γαστρός; Του στομαχιού;

Αυτό ακριβώς είναι. Η γαστρονομία πέρα από την απόλαυση έχει να κάνει και με ένα σύνολο άλλων πραγμάτων, που έχουν να κάνουν με την εμπέδωση, με τη γνώση με την κληρονομιά, με την παράδοση. Με ότι έχει να κάνει με την επιστήμη και την τέχνη του φαγητού

Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι για να βγει ένα καλό πιάτο χρειάζεται ποιοτική πρώτη ύλη, γνώση , τεχνική και αγάπη;

Ναι, γνώση τεχνική, μεράκι και εμπειρία. Η εμπειρία είναι μεγάλη υπόθεση. Και κερδίζεται με το χρόνο δεν στη χαρίζει καμιά σχολή. Γι’ αυτό οι παλιές νοικοκυρές έκαναν τέτοια θαύματα. Ήταν φαγητά που τα έχουν κάνει χιλιάδες φορές και έβλεπαν μόνες τους τα αποτελέσματα.

Θα πήγαινες σε κάποιο από αυτά τα τηλεπαιχνίδια που γίνονται τελευταία, τύπου «Master chef» ως κριτής;

Αν ήταν στο επίπεδο που γίνονται στη Γαλλία σίγουρα. Άλλα έτσι όπως γίνονται εδώ που προσπαθούν να παρακινήσουν την τηλεθέαση με ίντριγκες και με φωνές, δεν νομίζω ότι θα πήγαινα.

Σήμερα το κοινό δέχεται υπερπληθώρα πληροφοριών που έχουν να κάνουν με τη μαγειρική. Μαγειρεύουν όλοι παντού. Στην τηλεόραση , στα περιοδικά. Όλη αυτή η πληροφορία κάνει καλό στο κοινό με την έννοια ότι του δίνει περισσότερα ερεθίσματα και γνώσεις ή το αποπροσανατολίζει;

Στην αρχή ήταν καλό γιατί όλη αυτή η πληροφορία και η δυνατότητα σύγκρισης έκανε καλό. Νομίζω όμως ότι τελευταία έχει ξεφύγει λίγο η κατάσταση. Έχει «ταβανώσει». Έχω όμως εμπιστοσύνη στην αντίληψη του κοινού . Είναι πλέον εκπαιδευμένο και μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό

Τα σχέδια σου για το μέλλον;

Χιλιάδες. Εκατομμύρια. (γέλια). Δεν σταματάω να σκέπτομαι να γεννάω ιδέες και να ονειρεύομαι. Ένας μεγάλος στόχος μου είναι να φτάσω την ελληνική κουζίνα στο εξωτερικό εκεί που της πρέπει. Ήδη έχω αρχίσει με τη Γαλλία και κάνουμε θαύματα. Αλλά δεν θα σταματήσω εκεί. Είναι κι άλλες χώρες. Θέλω να πάω παντού την ελληνική κουζίνα εκεί που της αρμόζει.

Photo Credits: Αρχείο Ντίνα Νικολάου