Αποκλ: Κατερίνα Καρατζοπούλου-Η ηθοποιός -εγγονή ενός μεγάλου παραγωγού: “Ευχή και κατάρα να κληρονομείς ένα μεγάλο όνομα” (ΦΩΤΟ)

Το μήλο λέει ο λαός, κάτω από τη μηλιά θα πέσει και πολλές φορές το ταλέντο και η αγάπη για μία δουλειά είναι «οικογενειακή υπόθεση». Η Κατερίνα Καρατζοπούλου, εγγονή του Ρωμύλου Καρατζόπουλου , ιδιοκτήτη της εταιρείας παραγωγής ταινιών «Ι.Ρ.Καρατζόπουλος», που παρουσίασε στο ελληνικό κοινό πολλές γνωστές ελληνικές ταινίες όπως «Η μουσίτσα», «Ο Θύμιος τα έκανε θάλασσα», «Ποια είναι η Μαργαρίτα», και άλλες, είναι ένα νέο όμορφο και ταλαντούχο κορίτσι που κέρδισε τις εντυπώσεις κοινού και κριτικών από την πρώτη εμφάνιση της στην ταινία του Νίκου Ζαπατίνα «Στα καλά καθούμενα».

Φέτος εμφανίζεται στο θέατρο «Χυτήριο» στην εξαιρετική παράσταση «Άννα Φρανκ: Το ημερολόγιο» .Υποδύεται την Μιπ Γκις. Η Μιπ Γκις είναι «πρόσωπο κλειδί» στο έργο. Είναι η γυναίκα που προσπαθεί να σώσει την Άννα Φρανκ, την οικογένεια της και τους φίλους τους, από τους ναζί κρύβοντας τους στην «μυστική σοφίτα».

Η Κατερίνα Καρατζοπούλου με τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ στην παράσταση

Είναι ένας πολύ απαιτητικός ρόλος καθώς η κυρία Γκις, πρέπει να παραμένει ψύχραιμη και δυνατή και να μεταφέρει μηνύματα αισιοδοξίας και δύναμης στους έγκλειστους φίλους της, παρόλο που η ίδια «εκεί έξω» ζει τη φρίκη του ναζισμού και του πολέμου. Παρά το γεγονός ότι είναι ένας δύσκολος ρόλος η Κατερίνα, τον αποδίδει θαυμάσια. Συναντηθήκαμε λίγο μετά την παράσταση και μας μίλησε για όλα.

Στην συνέντευξη «ποταμό» που ακολουθεί μας λέει το τίμημα που χρειάστηκε να πληρώσει για το «βαρύ» όνομα της, μας λέει ποια είναι η μεγαλύτερη επανάσταση που έχει κάνει στη ζωή της, μας εξηγεί τι σημαίνει γι’ αυτήν η φράση «Ηθοποιός σημαίνει φως» και φυσικά μας μιλάει για τον παππού της τον Ρωμύλο Καρατζόπουλο και τα σπουδαία «δώρα» που της χάρισε.

Συνέντευξη στην Ειρήνη Πιτσόλη

Κατερίνα μόλις παρακολούθησα μία εξαιρετική παράσταση με μία συγκλονιστική κυρία Μιπ Γκις. Είναι ένας πάρα πολύ δύσκολος ρόλος που απέδωσες εξαιρετικά παρά το νεαρό της ηλικίας σου. Μίλησε μας για το ρόλο σε δυσκόλεψε;

Πρώτα από όλα θέλω να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια. Είναι ένας ρόλος που έχω αγαπήσει πάρα πολύ. Είναι η πρώτη φορά που έχω τη χαρά να υποδύομαι υπαρκτό πρόσωπο. Στις δύο προηγούμενες παραστάσεις που συμμετείχα υποδυόμουν φανταστικά πρόσωπα. Χαίρομαι πάρα πολύ που η Βάσια Παναγοπούλου μου έδωσε την ευκαιρία να υποδυθώ την κυρία Μιπ. Είναι μια ηρωίδα που θαυμάζω πάρα πολύ γιατί νίκησε το φόβο και τάχθηκε ενάντια στον ναζισμό για να υπηρετήσει τα ιδανικά της.

Και παρόλο που η ίδια δεν ήταν Εβραία έκανε τα πάντα για να σώσει τους φίλους της. Αυτό που δεν έχει γίνει γνωστό για την κυρία Μιπ Γκις και δεν αναφέρεται στο έργο είναι ότι ακόμα και μετά τη σύλληψη των φίλων της από τους ναζί , εκείνη προσπάθησε να τους σώσει πηγαίνοντας στην ασφάλεια και προσφέροντας χρήματα για να εξαγοράσει την ελευθερία τους.

Η κυρία Μιπ ήταν Αυστριακή. Είχε ζήσει και εκείνη τη φρίκη του α’ παγκοσμίου πολέμου, έπειτα υιοθετήθηκε από Ολλανδούς και πήγε στην Ολλανδία. Όταν άρχισα να διαβάζω την ιστορία της κυρίας Μιπ , ανακάλυψα το μεγαλείο της το οποίο νομίζω ότι κρύβεται στην ανάγκη της να κάνει αυτό που θεωρεί δίκαιο. Η συμπεριφορά της έχει σαν άξονα τη δικαιοσύνη, και πραγματικά δεν φοβάται τίποτα όταν πρέπει να πράξει αυτό που θεωρεί δίκαιο.

Φανή Γέμτου-Τέτα Κανπουρέλη-Κατερίνα Καρατζοπούλου: “Άννα Φρανκ- Το ημερολόγιο”

Πως προέκυψε η συνεργασία με την Βάσια Παναγοπούλου και πως είναι η συνεργασία με τους υπόλοιπους ηθοποιούς ;

Με την Βάσια γνωριζόμαστε από το καλοκαίρι του 2013. Είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε. Χαίρομαι πάρα πολύ για την ευκαιρία που μού έδωσε. Το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» είναι το αγαπημένο της βιβλίο και έκανε εξαιρετική δουλειά ως σκηνοθέτης. Παράλληλα είναι ένας πάρα πολύ ευγενικός άνθρωπος ως ηθοποιός και η ίδια μας αντιμετωπίζει όλους με πολύ σεβασμό και πολύ αγάπη.

Για τη συνεργασία με τους υπόλοιπους ηθοποιούς του θιάσου, τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ, που υποδύεται τον κύριο Φρανκ τη Φανή Γέμτου, την Κωνσταντίνα Δαούτη τον Δημήτρη Μαρίζα , τον Γιάννη Μπουραζάνα , την Τέτα Κανπουρέλη , τον Άρη Αντωνόπουλο και την Μαρτίνα Δημοπούλου έχω να πω τα καλύτερα.

Υπάρχει πολύ καλή «χημεία» μεταξύ μας. Είμαστε μια πολύ δεμένη ομάδα . Αυτή η δουλειά γίνεται με τεράστια συνέπεια και αγάπη από όλους μας. Η πολύ καλή συνεργασία μεταξύ μας και με την Βάσια ως σκηνοθέτη και ο τρόπος που δουλέψαμε όλοι νομίζω ότι είναι αυτό που μας έφερε και προτεινόμενους για δύο κορφιάτικα βραβεία. Η παράσταση θα συνεχιστεί και μετά το Πάσχα πήραμε ήδη παράταση και επίσημα λόγω της μεγάλης προσέλευσης του κοινού και θα συνεχίσουμε και του χρόνου.

Κατερίνα Καρατζοπούλου ως “Μιπ Γκις” στην παράσταση

Το κινηματογραφικό σου ντεμπούτο το έκανες στην ταινία «Στα καλά καθούμενα» του Νίκου Ζαπατίνα. Ο Νίκος Ζαπατίνας είναι ένας πολύ ιδιαίτερος σκηνοθέτης. Σε εκείνη την ταινία επίσης σε έναν ρόλο με ιδιαιτερότητες και δυσκολίες κέρδισες τις εντυπώσεις. Μίλησε μας για αυτή την εμπειρία.

Ήταν το πρώτο μου βήμα στην ουσία. Ήταν η χρονιά που έδινα διπλωματικές και έλαβα ένα πολύ ευχάριστο τηλεφώνημα από έναν άνθρωπο που εκτιμώ πολύ, τον κύριο Μιχάλη Παναγιωτόπουλο που ήταν ο παραγωγός . Χάρηκα πάρα πολύ. Αφού φρόντισα να τακτοποιήσω όλες μου τις εκκρεμότητες με τη σχολή και τις εξετάσεις, έφυγα αμέσως για Κυλλήνη. Ήταν μια συναρπαστική εμπειρία γιατί πέρα από τον κύριο Ζαπατίνα, τον οποίο εκτιμώ πάρα πολύ, είχα την ευκαιρία να δουλέψω με εξαιρετικούς συναδέλφους όπως η Τζόϋς Ευείδη, η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, τον Οδυσσέα Παπασπηλιώπουλο και πολλούς ακόμα. Ήταν ένα πολύ όμορφο και σημαντικό ξεκίνημα για μένα.

Τηλεόραση έχεις κάνει;

Έχω πάρει μέρος σε κάποιες σειρές όπως το «Μάλιστα Σεφ», το «Έλα στη θέση μου», «Οι Συμμαθητές».

Κινηματογράφος , θέατρο ή τηλεόραση;

Καλές δουλειές που τις πιστεύω σαν καλλιτέχνης με ανθρώπους που αγαπούν ουσιαστικά αυτή τη δουλειά. Για μένα δεν υπάρχουν ταμπέλες:  Θέατρο , κινηματογράφος, τηλεόραση, «εμπορικό», «ποιοτικό». Για μένα υπάρχουν οι καλές δουλειές απ’ τις οποίες βγαίνεις καλύτερος άνθρωπος. Όπως είναι η παράσταση που κάνουμε τώρα. Βλέπεις ότι φεύγει ο κόσμος από το θέατρο και έχει πάρει κάτι. Έχει πάρει κάποια μηνύματα. Αυτό έχω σαν άξονα στη δουλειά μου. Δεν με ενδιαφέρουν οι «ταμπέλες».

Κατερίνα Καρατζοπούλου

Είσαι «από μικρή στα βάσανα». Μίλησε μας για τον παππού σου

Ο παππούς μου, Ρωμύλος Καρατζόπουλος ιδιοκτήτης της εταιρείας Ι.Ρ. Καρατζόπουλος που ιδρύθηκε το 1957, ήταν από τους σημαντικότερους παραγωγούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου κι έμαθα πολλά από αυτόν. Σκέψου ότι ξεκίνησα να πηγαίνω στο θέατρο από πέντε χρονών. Τα Σαββατοκύριακα μου ήταν γεμάτα με θέατρο και σινεμά. Ο παππούς μου, μας έμαθε πάρα πολλά. Μας μετέδωσε την αγάπη και το σεβασμό που είχε για αυτή την δουλειά.

Είχε τύχει να παρακολουθήσεις τα γυρίσματα κάποιας από τις ταινίες που έκανε ο παππούς σου;

Όχι. Είχε σταματήσει να ασχολείται με την παραγωγή ταινιών όταν γεννήθηκα εγώ. Ασχολούνταν με τα εγγόνια του, με εμένα και τον αδερφό μου και μας φερόταν υπέροχα. Μου λείπει πάρα πολύ και στενοχωριέμαι πολλές φορές που δεν είχε την ευκαιρία να με καμαρώσει επί σκηνής. Νομίζω ότι θα ήταν πάρα πολύ χαρούμενος.

Ο παππούς σου που είχε κάνει πάρα πολύ γνωστές ταινίες όπως «Η Μουσίτσα», «Ο Θύμιος τα έκανε θάλασσα», «Ποια είναι η Μαργαρίτα», κτλ. Σας μετέφερε ιστορίες από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο όπως τις είχε ζήσει;

Ο παππούς μου είχε κάνει πάρα πολλές ταινίες. Εκτός από αυτές που ανέφερες και κάποιες πολύ γνωστές ηθογραφικές όπως «Η λίμνη των στεναγμών», «Ο Μιμίκος και η Μαίρη» κτλ. Μιλούσε πάρα πολύ για τη δουλειά του. Την αγαπούσε πάρα πολύ . Μιλούσε για τους ηθοποιούς που θαύμαζε.  Εγώ από μικρή προσπαθούσα να «ξορκίσω» την αγάπη που είχα για το θέατρο. Δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός όταν ήμουν μικρή γιατί γνώριζα τις δυσκολίες του χώρου. Έτσι αρχικά σπούδασα κάτι άλλο. Προσπαθούσα να «απαρνηθώ» την αγάπη μου για αυτή την δουλειά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση στον παππού μου και με συγκινεί όταν το θυμάμαι, ήταν ότι είχε «προβλέψει» ότι θα γίνω ηθοποιός, παρά την άρνηση μου. Μου έλεγε: «Εσύ θα γίνεις θεατρίνα» και «τσακωνόμασταν». Του έλεγα «Όχι, όχι». Εκείνος επέμενε. Μάλλον έβλεπε σε εμένα κάτι που δεν έβλεπε στον αδερφό μου που τον έκανε να πιστεύει ότι θα ασχοληθώ με το θέατρο.

Όταν ήσουν μικρή συμμετείχες σε καλλιτεχνικές δράσεις στο σχολείο; Σε σχολικές παραστάσεις ;

Ναι. Συμμετείχα σε όλες τις σχολικές παραστάσεις και έκανα χορό από μικρή. Μετά τη δραματική σχολή ξεκίνησα και το τραγούδι με τον αγαπημένο μου Γιάννη Σκουλά.

Κατερίνα Καρατζοπούλου- Φανή Γέμτου- “Άννα Φρανκ – Το ημερολόγιο

Ποιους ηθοποιούς του παλιού κινηματογράφου θαύμαζες όταν ήσουν μικρή;

Πάρα πολλούς. Την Έλλη Λαμπέτη, την Τζένη Καρέζη, την Μελίνα Μερκούρη και πολλούς ακόμα. Ήταν διαφορετικοί μεταξύ τους οι ηθοποιοί που θαύμαζα αλλά όλοι είχαν – όπως έχω μάθει από τον παππού μου – ένα κοινό χαρακτηριστικό: Ότι θεωρούσαν αυτή την τέχνη το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή τους και την υπηρέτησαν μέχρι τέλους όπως έπρεπε.

Στην εποχή μας αρκετοί ηθοποιοί και άνθρωποι του θεάματος δείχνουν ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να γίνουν γρήγορα γνωστοί. Να γίνουν «σταρ». Εσένα σε απασχολεί αυτό;

Θεωρώ ότι δεν πρέπει να πιέζουμε τις καταστάσεις. Όλα θέλουν το χρόνο τους. Όταν κάνεις με αγάπη τη δουλειά σου έρχονται στην ώρα τους. Και η επιτυχία και η αναγνωρισιμότητα.

Για σένα τι σημαίνει «σταρ»;

Καλή ερώτηση. «Σταρ» θεωρώ τον άνθρωπο που επικεντρώνεται πάρα πολύ σε αυτό που κάνει. Στο χώρο της υποκριτικής, «σταρ» είναι αυτός που θα μελετήσει πάρα πολύ καλά το ρόλο του και θα μάθει το πρόσωπο που πρόκειται να υποδυθεί με κάθε λεπτομέρεια. Θα μάθει όλα τα χαρακτηριστικά του και τα θετικά και τα αρνητικά και θα τα μεταφέρει στο θεατή αφήνοντας του στο τέλος μια θετική αίσθηση. Δίνοντας του, στοιχεία να «πάρει» κάτι φεύγοντας από την παράσταση, να φύγει αν είναι δυνατόν ο θεατής, έχοντας πάρει μηνύματα, έχοντας γίνει ένας καλύτερος άνθρωπος. Για μένα «σταρ» είναι αυτός που θα ανέβει στη σκηνή και θα φροντίσει να «λάμψει» ο ήρωας που υποδύεται, με τα θετικά του και τα αρνητικά του. Αυτός που αντιβαίνει στη σκηνή και φροντίζει να τη γεμίσει φως , να γεμίσει φως ακόμα και τα ποιο σκοτεινά σημεία ενός ρόλου ! Γιατί μόνο το φως δεν φοβάται τίποτα .

 

Υπήρξαν δύσκολες στιγμές στην πορεία σου έως τώρα; Δέχθηκες πόλεμο;

Τα παιδιά που προερχόμαστε από καλλιτεχνικές οικογένειες έχουμε αφενός την «ευχή», την «ευλογία» των καλλιτεχνικών ερεθισμάτων που παίρνουμε από τα παιδικά μας χρόνια, αφετέρου την «κατάρα», να πρέπει να αποδείξουμε την αξία μας στο διπλάσιο και στο τριπλάσιο. Δεν σου κρύβω ότι τον πρώτο καιρό, ήταν δύσκολη η εισαγωγή μου στο χώρο. Και ήταν δύσκολη γιατί υπήρξαν άνθρωποι που ίσως αισθάνθηκαν απειλή. Ίσως αισθάνθηκαν ότι ο δρόμος ο δικός μου θα ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, ότι δεν θα έχω εγώ την ανάγκη να εργαστώ όσο έχει την ανάγκη να εργαστεί ένας άλλος ηθοποιός. Όλο αυτό το πλήρωσα με την υγεία μου. Τον πρώτο καιρό που ξεκίνησα να εργάζομαι, ξαφνικά γέμισα εκζέματα . Ξεκίνησα να δουλεύω στα 25. Ίσως να μην μπορούσα να το διαχειριστώ όλο αυτό. Ίσως να μην ήμουν έτοιμη για αυτή τη «μάχη» να μην ήμουν προϊδεασμένη για όλο αυτό που θα αντιμετώπιζα. Τώρα όμως όλα αυτά θέλω να τα αφήσω πίσω μου. Δεν κρατάω κακία. Θεωρώ ότι πρέπει να προχωράμε στη ζωή και να μην κρατάμε μέσα μας αυτά τα πράγματα.

Κατερίνα τα φώτα «τυφλώνουν»; Είναι εύκολο κάποιος παρασυρμένος από την επιτυχία και την δημοσιότητα να αλλοτριωθεί σαν χαρακτήρας; Να «καβαλήσει το καλάμι» όπως λέει ο λαός;

Ναι είναι εύκολο να συμβεί κάτι τέτοιο. Όμως πιστεύω ότι όταν ένας άνθρωπος έχει δουλέψει σκληρά για να φτάσει κάπου και δεν κερδίζει τη «διασημότητα» από τη μια μέρα στην άλλη, έχει αντιστάσεις. Μπορεί να το αποφύγει αυτό και να κρατήσει τις αξίες που έχει ως άνθρωπος.

Γίνεται πολύς λόγος στις μέρες μας, ιδιαίτερα στο Χόλυγουντ για σεξουαλική παρενόχληση. Έχεις δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση;

Δεν μου έχει συμβεί ποτέ γιατί δεν επέτρεψα εγώ να μου συμβεί. Θεωρώ ότι στη ζωή μας, μας συμβαίνουν αυτά που επιτρέπουμε να μας συμβούν. Εγώ ήμουν πάντα στη ζωή μου ξεκάθαρη στο τι θέλω και στο τι προτίθεμαι να επιτρέψω. Όλοι οι παραγωγοί και σκηνοθέτες που γνώρισα ήταν πολύ σοβαροί απέναντι μου και έχω γνωρίσει πολλούς. Ξεκίνησα να μοιράζω βιογραφικά πριν καλά-καλά τελειώσω τη σχολή. Είχα τέτοια λαχτάρα μέσα μου να ανέβω στο σανίδι, που ξεκίνησα να μοιράζω βιογραφικά από πολύ νωρίς.

Σε ποια δουλειά θα έλεγες «όχι»;
Θα έλεγα σε μια δουλειά που θα έβλεπα ότι δεν αντιμετωπίζεται με το σεβασμό που της αξίζει.

Ο Κουν έλεγε «κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας» εσύ τι νομίζεις γι’ αυτό;
Σίγουρα κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας. Γιατί γινόμαστε καλύτεροι μέσα από αυτό. Αυτός είναι κι ο λόγος θέλω τόσο πολύ να κυνηγήσω το όνειρο μου. Γιατί θεωρώ ότι η υποκριτική , η τέχνη του ηθοποιού με κάνει καλύτερη σαν άνθρωπο. Γι’ αυτό και επιμένω τόσο πολύ σε μία δύσκολη εποχή, στο να κάνω καλές συνεργασίες. Βεβαίως «κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας» αλλά από την άλλη πλευρά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αμειβόμαστε από αυτό. Είναι η εργασία μας. Πρέπει να αμειβόμαστε για τους κόπους μας γιατί ζούμε από αυτό.

Κατερίνα Καρατζοπούλου-Κωνσταντίνα Δαούτη: Μιπ Γκις και Άννα Φρανκ

Ηθοποιός σημαίνει φως;
Ναι βέβαια. Είσαι το «φως» που μεταφέρεις. Είσαι αυτός που καλείται να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του και να πάει το νου του θεατή λίγο παραπέρα.

Ο ηθοποιός δεν παύει να είναι άνθρωπος. Πόσο δύσκολο είναι όταν ένας ηθοποιός βρίσκεται σε μία δύσκολη στιγμή να ανέβει στη σκηνή αφήνοντας ότι του συμβαίνει πίσω του;

Νιώθω πολύ τυχερή γιατί όταν μπαίνω στο θέατρο μου συμβαίνει κάτι «μαγικό». Με έναν μαγικό τρόπο εξαφανίζονται όλα. Όταν ανεβαίνω στη σκηνή τα ξεχνάω όλα και ότι μου συμβαίνει μπορώ να το μεταλαμπαδεύσω δημιουργικά. Απεγκλωβίζομαι από τα προβλήματα μου κάνοντας θέατρο. Με λυτρώνει το θέατρο.

Αλμπέρτο Εσκενάζυ-Κωνσταντίνα Δαούτη-Κατερίνα Καρατζοπούλου

Το θέατρο σε μια δύσκολη εποχή σαν τη δική μας μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά και για το θεατή; Να τον κάνει να ξεχάσει για λίγο τα προβλήματα του και να του περάσει αν θέλεις και κάποια μηνύματα «επαναστατικά», κάνοντας τον να θέλει να αγωνιστεί για να αλλάξει τα «κακώς κείμενα»; Να τον κάνει πιο συνειδητό πολίτη;

Πάντα. Το θέατρο λειτουργεί λυτρωτικά για το θεατή. Για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, βεβαίως μπορεί να περάσει και επαναστατικά μηνύματα. Το να γίνει ο θεατής πιο συνειδητός πολίτης , πρέπει να είναι ο στόχος που πρέπει να έχει μια παράσταση. Να κρατάει το κοινό σε επαγρύπνηση , να πάρει πράγματα από αυτή την παράσταση, να πάρει ερεθίσματα, να γίνει άνθρωπος με άποψη και συνείδηση.

Κατερίνα Καρατζοπούλου-Γιάννης Μπουραζάνας-Τέτα Κανπουρέλη- Στο βάθος Δημήτρης Μαρίζας 

Σε μια εποχή που ο ρατσισμός η ξενοφοβία και τα φαινόμενα φασισμού ανθούν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» είναι πιο επίκαιρο από ποτέ;

Ναι δυστυχώς. Θα ήθελα αυτό το έργο να μην ήταν τόσο επίκαιρο, να μην είχαμε δηλαδή τέτοια φαινόμενα και απλά να το παίζουμε στο θέατρο γιατί είναι ένα ωραίο έργο. Αυτός είναι κι ο λόγος που νομίζω ότι πρέπει να το δει ο κόσμος ώστε να μπορέσει να κατανοήσει πραγματικά τη φρίκη του φασισμού , του ναζισμού και της ξενοφοβίας.

Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο;
Βρίσκομαι σε συζητήσεις για μία μουσική παράσταση, ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί.

Τα όνειρα σου για το μέλλον;

Αποφεύγω να κάνω όνειρα για να είμαι ειλικρινής. Μου αρέσει να ζω τη στιγμή. Βέβαια σκέφτομαι κάποιους ρόλους που θα ήθελα να παίξω. Θα ήθελα πάρα πολύ να παίξω κάποια στιγμή αρχαία τραγωδία ή αρχαία κωμωδία. Μια αρχαία τραγωδία που μου αρέσει πάρα πολύ είναι η «Αντιγόνη», μια άλλη είναι οι «Τρωάδες».

Φανή Γέμτου- Αλμπέρτο Εσκενάζυ- Άρης Αντωνόπουλος-Κωνσταντίνα Δαούτη-Κατερίνα Καρατζοπούλου

Σου αρέσουν λοιπόν οι «επαναστάτριες» ηρωίδες

Μου αρέσουν πάρα πολύ οι επαναστάτριες ηρωίδες και νομίζω ότι η Βάσια το κατάλαβε αυτό και γι’ αυτό μου έδωσε το ρόλο της Μιπ Γκις. Η Μιπ ήταν επαναστάτρια. Της είχαν προτείνει μάλιστα να γίνει και μέλος ναζιστικής οργάνωσης. Και παρόλο που ήταν ξένη στην Ολλανδία αρνήθηκε. Προτίμησε να παντρευτεί τον Ιαν Γκις για να γλυτώσει τα χειρότερα. Ναι αγαπώ τις «επαναστάτριες» ίσως γιατί είμαι και στη ζωή μου επαναστάτρια. Δεν συμβιβάζομαι εύκολα και δεν δέχομαι εύκολα καταστάσεις. Αυτό έχει τα θετικά του έχει και τα αρνητικά του.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη επανάσταση που έχεις κάνει στη ζωή σου;

Η μεγαλύτερη επανάσταση που έχω κάνει στη ζωή μου, ήταν όταν ξεκίνησα να δουλεύω σε αυτό τον χώρο . Λόγω των καταστάσεων που έζησα, και του πολέμου που δέχθηκα, σκέφτηκα πολλές φορές να αλλάξω το όνομα μου. Τελικά όμως δεν το έκανα. Και προτίμησα να παλέψω. Γιατί θεωρώ ότι το όνομα κάθε ανθρώπου και οι δεσμοί αίματος που τον συνδέουν με αυτό είναι οι ρίζες του και η ιστορία του. Και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με αυτά. Έτσι αποφάσισα να μην «προδώσω» τις ρίζες μου, να μη αφήσω πίσω τα δικά μου «θέλω» για να κάνω τη χάρη σε κάποιους. Μάλιστα δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συμβουλή που μού έδωσε η Βάσια  όταν της είπα αυτή τη σκέψη που είχα κάνει. Απόρησε. Μου είπε «Γιατί να το κάνεις;» και μου είπε: «Αν θέλουμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας τους αρνητικούς ανθρώπους απλά δεν τους βλέπουμε».