Γιάννης Οικονόμου – Ο Έλληνας που μιλάει 32 γλώσσες διδάσκει ελληνικά σε φτωχόπαιδα της Αβάνας και μας εξηγεί πως το φλιτζάνι προέρχεται από τα Αραμαϊκά, την γλώσσα του Χριστού

24 Απριλίου 2017
Antonis Emmanouilidis
ΠΡΟΣΩΠΑ
0 Comments

Ο Γιάννης Οικονόμου είναι Έλληνας από την Κυψέλη. Είναι πολίτης του κόσμου έχει IQ μάλλον χωρίς ταβάνι. Μιλάει 32 γλώσσες. Γράφει, καταλαβαίνει, συνομιλεί και εξηγεί από τα Αραμαϊκά την γλώσσα του Χριστού και της διπλωματίας μέχρι Περσικά, Αιθιοπικά, Κινέζικα φυσικά και ότι άλλο περνάει από το μυαλό σας.

Συνέντευξη στην Ειρήνη Νικολοπούλου

Τον συναντήσαμε σε ένα από τα σύντομα ταξίδια του στην Αθήνα ενόψει της προεδρίας της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το επόμενο 6μηνο του 2014. Η επίσημη ιδιότητα του είναι μεταφραστής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενώ μέχρι το 2000 εργάστηκε και σαν διερμηνέας. Ο Γιάννης είναι ένας ευχάριστος άνθρωπος καμία σχέση ‘’σπασίκλα’’ όπως θα φανταζόταν κάποιος μαθαίνοντας ότι έχει βρει το μαγικό κουμπί και περνάει από την μια ξένη γλώσσα στην άλλη μελετώντας αρχαίες γλώσσες, σύγχρονες.

Ταξιδεύει συχνά σε όλον τον πλανήτη για να κρατάει την επαφή του με τους λαούς των οποίων μιλάει την γλώσσα. Ας τον ακούσουμε σε μια συζήτηση που είχα μαζί του στην δεύτερη συνάντηση μας μέσα σε 5 χρόνια.

Ε.Ν.: Πως νιώθετε για το Greeklish; Φοβάστε ότι απειλείται η ελληνική γλώσσα;

Ι.Ο.: Δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβόμαστε, το Greeklish είναι η παιδική γλώσσα του Internet, θα προχωρήσει κι όταν θα αρχίσουμε ποια να γράφουμε μεγαλύτερα κείμενα το Greeklish θα μείνει στην άκρη.

Ε.Ν.: Έμαθα ότι διδάξατε ελληνικά στην Κούβα.

Ι.Ο.: Πράγματι περπατούσα στην Αβάνα και βρέθηκα μπροστά σε μια εκκλησία Ελληνορθόδοξη που μου θύμιζε την εκκλησία στην πλατεία Καπνικαρέας. Γύρω γύρω μια άθλια κατάσταση με αποικιακά κτίρια, φτώχεια, και ξαφνικά στο πουθενά ένας μικρός χριστιανικός και ελληνικός φάρος. Σε αυτήν την εκκλησία έμαθα ότι κάποιος Κουβανός διδάσκει ελληνικά, πήγα λοιπόν τον γνώρισα και κατάλαβα ότι είχε μάθει τα ελληνικά από κάποιο Έλληνα ναυτικό. Εκεί λοιπόν είδα αρκετούς Κουβανούς που με τις ελάχιστες γνώσεις τους για την χώρα μας, την θαύμαζαν. Όταν διαπίστωσα ότι μάθαιναν ελληνικά με μια απαρχαιωμένη μέθοδο τύπου ‘’Teach Yourself Greek’’ και σπασμένα CD συγκινήθηκα και για πολλά χρόνια πήγαινα για ένα δεκαήμερο και δίδασκα ελληνικά. Μάλιστα ενημέρωσα και τους συναδέλφους μου όταν γύρισα στις Βρυξέλλες, μαζέψαμε βιβλία και χρήματα και τους στείλαμε για να έχουν να διαβάζουν.

Ε.Ν.: Πως μαθαίνετε τόσο εύκολα τις ξένες γλώσσες και πως ξεκίνησε αυτή η κλίση σας;

Ι.Ο.: Συνήθως πηγαίνω επί τόπου σε κάθε χώρα της οποίας θέλω να μάθω την γλώσσα. Μαθαίνω τα βασικά έως ότου πετύχω το total immersion και πως το καταφέρνω; Μέσα από την επικοινωνία μου και τις φιλίες μου που αναπτύσσω με τους ντόπιους. Έτσι μαθαίνω τις ξένες γλώσσες, μαθαίνοντας πρώτα τους ανθρώπους και τον πολιτισμό τους. Ξεκίνησα από φοιτητής να πηγαίνω με υποτροφίες στο εξωτερικό στο Όσλο και έτσι έμαθα Νορβηγικά, στην Ολλανδία, την Ανατολική Γερμανία, την Λιθουανία έχω ζήσει συνολικά 1,5 χρόνο στην Κίνα, στην Πολωνία την Ουγγαρία την Ρουμανία, σε κάθε χώρα έμενα όσο περισσότερο μπορούσα ή επέστρεφα ξανά και ξανά για να τελειοποιώ την κάθε γλώσσα.

Ε.Ν.: Με την Κίνα ξεκινήσατε εγκαίρως σωστά;

Ι.Ο.: Ναι… μετά τον Νίκο Καζαντζάκη ελάχιστοι Έλληνες δυστυχώς γνώριζαν ή είχαν ασχοληθεί με την Κίνα και μόλις τα τελευταία 5 χρόνια με την υπερανάπτυξη του γίγαντα της Ασίας οι Έλληνες ανακαλύπτουν την Κίνα. Παρ’ όλα αυτά ακόμη και σήμερα ενώ είναι η χώρα όπου χτίζεται ο 22ος αιώνας, θα δεις ελάχιστους Έλληνες στην Σαγκάη ή στο Χονγκ Κονγκ.

Ε.Ν.: Τι είναι για εσάς το ταξίδι ‘’γλώσσα’’;

Ι.Ο.: Είναι πλούτος του νου, είναι σαν να ξαναγεννιέμαι κάθε φορά, νιώθω σαν το νεογέννητο που αρχίζει τα πάντα από την αρχή. Γυρνάω τον κόσμο όχι σαν Μάρκο Πόλο, αλλά για να γευτώ, να ακούσω την μουσική τους, να νιώσω τα έθιμα τους από κοντά και ας υπάρχει το internet. Σε καμία περίπτωση δεν είναι το ιδανικό υποκατάστατο ενός ταξιδιού.

Ε.Ν.: Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην δουλειά σας, σαν μεταφραστής μεταφράζετε σε όλες τις γλώσσες;

Ι.Ο.: Μεταφράζω στις 24 επίσης, ίσως όχι τόσο καλά στα Μαλτέζικα και στα Εσθονικά.

Ε.Ν.: Δεν έχετε φόβο να μην ξεχάσετε τόσες γλώσσες που μαθαίνετε;

Ι.Ο.: Είναι ένας τεράστιος αγώνας γιατί όπως ξέρετε ισχύει το ‘’use it or lose it’’

Ε.Ν.: Τι φέρνετε πίσω όταν επιστρέφετε από ένα ταξίδι;

Ι.Ο.: Φέρνω αναμνήσεις και φίλους, πολλούς φίλους. Ξεκινάω άγνωστος μεταξύ αγνώστων και μέσα σε ένα μήνα την ώρα της επιστροφής στο αεροδρόμιο με συνοδεύουν αρκετοί πια νέοι φίλου μου, με τους οποίους στην συνέχεια αλληλογραφώ, κρατώντας έτσι σχέσεις και φιλίες σε όλο τον κόσμο.

Ε.Ν.: Ααααα… εσείς είστε έτοιμος για να γράψετε βιβλίο!!!

Ι.Ο.: Ναι το ξέρω, θα γράψω κάποια στιγμή, είναι το όνειρο μου. Όταν όμως πάω και στην Ωκεανία και στην Αφρική…

Σας αφήνω για το τέλος πως μου εξήγησε ο Γιάννης Οικονόμου την διαδρομή της λέξης φλιτζάνι: ξεκινάμε από το pinax που ήταν το φλιτζάνι στα Αραμαϊκά την γλώσσα του Χριστού κάτι σαν τα Γαλλικά, την γλώσσα της διπλωματίας της Μέσης Ανατολής την εποχή του Χριστού. Στο pinax προσθέτουμε το an, την γλώσσα που μιλούσε η Περσική αριστοκρατία, και έτσι περνάμε στο pinkan. Οι Άραβες το ‘’p’’ το έλεγαν ‘’f’’ ένα pinkan λοιπόν στα Αραβικά ‘’fingian’’. Το ‘’fingian’’ έγινε ‘’flingian’’ φλιτζάνι, αφού πρόσθεσαν οι Τάταροι ένα ‘’λ’’.