Αλέκος Σακελάριος: Ο πολυπράγμων σκηνοθέτης των επιτυχιών και των “πρωτιών” ήταν συμμαθητής με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (ΦΩΤΟ)

Ο Αλέκος Σακελλάριος είναι γνωστός στο ευρύ κοινό ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος παλιών ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών, που προβάλλονται με επιτυχία έως σήμερα. Ήταν ένας πολύ δραστήριος και πολυπράγμων άνθρωπος, αφού έκανε λαμπρή καριέρα και ως δημοσιογράφος, εκδότης και στιχουργός.

Γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1913 από τον Πύρρο Σακελλάριο και την Ελένη Ζάππα, απόγονο του γνωστού εθνικού ευργέτη. Είχε δύο αδελφές, την Μίκα και την Ευγενία. Οι πρώτες του αναμνήσεις ήταν από το αρχοντικό του παππού του, του Απόστολου Ζάππα, στην Ακαδημίας.

Αναμνήσεις με υπηρέτες, κήπους και άμαξες. Τα επόμενα χρόνια οι καταστάσεις άλλαξαν δραματικά αλλά το κέφι για ζωή παρέμεινε. Εξαιτίας κάποιων προβλημάτων με τα κληροδοτήματα, η οικογένεια μπήκε σε μια περίοδο φτώχειας.

Οι ιστορίες του άλλαξαν, και μιλούσαν ξαφνικά για συνεχείς μετακομίσεις, πείνα, την προσπάθεια να δει δωρεάν θεατρικές παραστάσεις κρυμμένος κάτω από μάντρες και αιματηρές οικονομίες για την αγορά της πρώτης φυσαρμόνικας. Κάπου εκεί δειλά-δειλά μπαίνουν και αφηγήσεις για τους πρώτους έρωτες, τα πρώτα ραντεβού (με παπούτσια ή χωρίς), για την πρώτη χειροποίητη εφημερίδα,  αλλά και για την “Διάπλαση των Παίδων” του Γρηγορίου Ξενόπουλου, όπου το παρατσούκλι του ήταν η “Μαϊμού του Κωλέττη”.

Ερασιτεχνικά, ασχολήθηκε με τη μουσική παίζοντας φυσαρμόνικα, αλλά και με την υποκριτική, καθώς εμφανίστηκε ερμηνεύοντας μικρούς ρόλους σε αρκετές από τις ταινίες του.

Έδειξε την κλίση του προς τις τέχνες και τη συγγραφή από νεαρή ηλικία. Όταν ήταν παιδί, οργάνωνε και παρουσίαζε δικές του θεατρικές παραστάσεις και αργότερα, ως μαθητής γυμνασίου εξέδιδε μαζί με τον συμμαθητή του Τάσο Βουρνά, τη σχολική εφημερίδα «Ο μαθητής»….

Με τα μαθήματα δεν τα πήγαινε και τόσο καλά και όπως έχουν αναφέρει δικοί του άνθρωποι, περνούσε τις τάξεις με το ζόρι.

Ωστόσο όταν αποφοίτησε από το ιστορικό 8ο γυμνάσιο Αθηνών, όπου ήταν συμμαθητής με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, κατάφερε να μπει στη Νομική Σχολή. Αν και ολοκλήρωσε με επιτυχία τις σπουδές του, δεν ασχολήθηκε ποτέ με τη δικηγορία διότι προτίμησε τη δημοσιογραφία.

Το ντεμπούτο του στο χώρο, το έκανε στη φιλολογική στήλη της εφημερίδας «Καθημερινή», έπειτα από γράμμα που έστειλε στον διευθυντή Γεώργιο Βλάχο. Αργότερα εργάστηκε στις εφημερίδες «Ελεύθερη Ελλάδα», «Ακρόπολις», «Απογευματινή», «Ελεύθερος Κόσμος», «Εθνικός Κήρυξ» και άλλες.

Έως το τέλος της ζωής του δεν έπαψε ποτέ να γράφει, ενώ κατά τη διάρκεια της καριέρας του διετέλεσε και εκδότης και διευθυντής εντύπων.

Η πορεία του στον καλλιτεχνικό χώρο και η ανακάλυψή του από το Φίνο

Η πορεία του Αλέκου Σακελλάριου στον καλλιτεχνικό χώρο ξεκίνησε το 1935 με την οπερέτα «Ο βασιλιάς του χαλβά», που γνώρισε μεγάλη επιτυχία.

Το ένστικτο του Φίνου σχετικά με τον Σακελλάριο, αποδείχτηκε αλάνθαστο Ο ίδιος είχε αναφέρει για την απήχηση του έργου, πως η παράσταση κράτησε για ένα χρόνο, τη στιγμή που οι υπόλοιπες διαρκούσαν το πολύ έναν μήνα.

Μετά την πρώτη του επιτυχία συνέχισε να γράφει θεατρικά έργα, τα περισσότερα κωμωδίες και σε αρκετά συνεργάστηκε με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο.

Με τα σενάρια κινηματογραφικών ταινιών δεν είχε ασχοληθεί, μέχρι που εμφανίστηκε στο χώρο ο Φιλοποίμην Φίνος.

Ο Σακελλάριος είχε περιγράψει την αρχή της συνεργασίας τους στο πρόγραμμα του θεατρικού έργου «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» που σήκωσε αυλαία το 1955 και ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο το 1989: «Και ξαφνικά εμφανίστηκε ο Φίνος. Νέος, γιος φαρμακοποιού, αλλά με μεγάλη κλίση και ταλέντο σε όλα τα μηχανικά πράγματα.

Γύριζε συνέχεια με κατσαβίδια στις τσέπες και έλυνε και έδενε μηχανές, αυτό ήταν το ψώνιο του… ….

Εγώ εκείνη την περίοδο έγραφα κωμωδίες για το θέατρο. Ο Φίνος που το ήξερε ήρθε και μου είπε: – Γιατί δεν γράφεις και μια κωμωδία για τον κινηματογράφο; Εγώ απάντησα ότι θα έγραφα κωμωδία, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα την γύριζε είτε ο Τζαβέλας είτε ο Ιωαννόπουλος οι οποίοι ήταν οι μόνοι που έκαναν εκείνη την εποχή ορθογραφημένο κινηματογράφο. Συμφωνήσαμε τελικά να τη γυρίσει ο Τζαβέλας. Έτσι έγραψα το «Παπούτσι απ΄τον τόπο σου».

Ο Φίνος το διάβασε, ενθουσιάστηκε και είπε: Εντάξει, αύριο αρχίζεις το γύρισμα. Απόρησα εγώ – ποιος εγώ; Ο Τζαβέλας δε θα γυρίσει την ταινία; – Όχι, τελικά δεν θα έρθει. Θα τη γυρίσεις μόνος σου. -Μα εγώ δεν έχω ιδέα, αποκρίθηκα. Δεν ξέρω καν τι είναι μια κινηματογραφική μηχανή. -Δεν έχει σημασία θα σου δείξω εγώ, επέμεινε ο Φίνος. Έτσι άρχισε να μου μιλάει για τα πλάνα και τους όρους. Εγώ άρχισα να μπερδεύομαι με τους όρους. Του είπα:

Θα γυρίσω την ταινία, αλλά με μια συμφωνία. Αντί για τους όρους θα χρησιμοποιώ τα χέρια μου για να δείχνω στον οπερατέρ μέχρι που θέλω να είναι το πλάνο». Έτσι γυρίστηκε η πρώτη ταινία με την υπογραφή του Αλέκου Σακελλάριου, όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά και η Γεωργία Βασιλειάδου.

Μπορεί  ο Σακελλάριος να μην παρακολούθησε ποτέ κάποια σχολή σκηνοθεσίας, αλλά ο Φίνος του έδωσε την ευκαιρία να εξελίξει το έμφυτο ταλέντο του, και μαζί με αυτό, την ίδια την τέχνη του ελληνικού σινεμά.

Είχε λοιπόν πολλές πρωτιές στην καριέρα του, όπως την πρώτη ελληνική ταινία με παράλληλη ηχοληψία (Οι Γερμανοί ξανάρχονται – 1948), το πρώτο ελληνικό road movie (Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο – 1955) που τυγχάνει να είναι και η πρώτη ελληνική ταινία με sequel, και φυσικά την πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία (Η Αλίκη στο Ναυτικό – 1961).

Ο Αλέκος Σακελλάριος συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου και «ανακάλυψε» αρκετούς από τους μεγάλους πρωταγωνιστές.

Εξίσου δραστήριος ήταν και στο χώρο του τραγουδιού. Έγραψε στίχους για περισσότερα από 2.000 τραγούδια με πιο γνωστά τα «Άστα τα μαλλάκια σου ανακατεμένα», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Το τραμ το τελευταίο» και άλλα.

Έβαλε την υπογραφή του και σε περίπου 40 τηλεοπτικές κωμωδίες.

Η προσωπική του ζωή

Παρόλο που ο Αλέκος Σακελλάριος έκανε τρεις γάμους και απέκτησε δύο κόρες, η προσωπική του ζωή δεν απασχολούσε πολύ τα μέσα της εποχής. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε με την τρίτη του σύζυγο, Κωνσταντίνα Βρεττού- Σακελλάριου, μέχρι που έφυγε από τη ζωή στις 28 Αυγούστου του 1991.

Η τελευταία δεκαετία της ζωής του, του γέννησε μια πικρία. Όχι ότι σταμάτησε να γράφει, το αντίθετο μάλιστα. Η Ελλάδα άλλαζε, και μαζί και η τέχνη της, και ο ίδιος ένιωθε πως πλέον δεν υπήρχε χώρος ούτε για τη δουλειά του, αλλά ούτε και για τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος εξέφραζε την ελληνική πραγματικότητα.

Απορούσε ειλικρινά με την τέχνη, που όπως έλεγε, αφορούσε ελάχιστους και είχε πληγωθεί από το γενικευμένο αίσθημα απαξίωσης προς τους δημιουργούς της γενιάς του, και τον ίδιο φυσικά.

Πηγές: alekossakellarios.weebly.com και mixanitouxronou.gr

Όλες οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο της οικογένειας Λεονάρδου και είναι από τη σελίδα  alekossakellarios.weebly.com που είναι  αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του Αλέκου Σακελλάριου.

Εμπνευστές αυτής της προσπάθειας είναι οι κόρες του, Ελένη Φίλιου και Ανή Λεονάρδου, καθώς και τα εγγόνια του, Ματίνα Φίλιου, Τίνυ Λεονάρδου και Σωτήρης Φίλιος.

Υπεύθυνη περιεχομένου και διαχείρησης ιστοσελίδας : Τίνυ Λεονάρδου