Παράδεισος skate στο Μεταξουργείο : Μια ράμπα, 52 φύλλα κόντρα πλακέ και 609 κομμάτια – 39χρονος αρχιτέκτονας ειδικός στις 3D κατασκευές

Μια ευχάριστη έκπληξη επιφυλάσσει το Μεταξουργείο στον αμέριμνο περαστικό. Ανάμεσα σε νεοκλασικά, παιδικές χαρές, συνεργατικούς χώρους και πεζοδρόμους, τα γέλια και οι ζητωκραυγές τον οδηγούν σε έναν κήπο που στο βάθος διαθέτει… μια όαση για τους φίλους του skate, το Latraac. «Ηθελα να δημιουργήσω έναν χώρο όπου μπορεί κάποιος να κάνει skate, πλάι σε άλλους που πίνουν το ποτό τους ή τρώνε κάτω από τα δέντρα», σημειώνει ο αρχιτέκτονας Ζάχος Βάρφης, που εμπνεύστηκε τον χώρο και την ξύλινη ράμπα. «Εχω σχεδιάσει ψηφιακά όλα τα τμήματα της ράμπας, που κόπηκαν σε 52 φύλλα κόντρα πλακέ και 609 κομμάτια», εξηγεί στην εφημερίδα «Καθημερινή» και στη Ιωάννα Φωτιάδη ο 39χρονος αρχιτέκτονας, που έχει εξειδικευθεί στο Λονδίνο στις 3D κατασκευές. Συνδυάζοντας, λοιπόν, τις γνώσεις του με την εμπειρία του ως skater, θέλησε να δημιουργήσει ράμπα με κλίσεις.

«Πρόκειται για skate με κλίσεις, που προσφέρουν ταχύτητα, όπως ακριβώς συμβαίνει με την κούνια», περιγράφει ο ίδιος, ενώ δύο νεαροί και μία κοπέλα εναλλάξ «βουτούν» και αμέσως «πετούν», σαν να χορεύουν στον αέρα. «Είναι εθιστικό, για κλάσματα του δευτερολέπτου χάνεις την αίσθηση της βαρύτητας», ομολογεί ο Ζάχος, που ξεκίνησε ως έφηβος να κάνει skate και έκτοτε δεν σταμάτησε. Στην Αθήνα διαθέτουμε μικρής κλίμακας ράμπες σε παιδικές χαρές και skate bars, τα οποία έχουν «είσοδο» και απευθύνονται αποκλειστικά σε skaters. Συνεπώς, οι περισσότεροι skaters αναζητούν συγκινήσεις σε μέρη ακατάλληλα να προσφέρουν την απελευθερωτική χαρά του αθλήματος, αλλά και την απαιτούμενη ασφάλεια.

«Στα εγκαίνια, πριν από δύο μήνες, φιλοξενήσαμε ένα πενθήμερο καλλιτεχνικό δρώμενο που περιελάμβανε performance και μουσική», αναφέρει στην «Κ» ο Ζάχος, επιβεβαιώνοντας όσους εσχάτως ισχυρίζονται ότι η Αθήνα έχει αρχίσει να… θυμίζει Βερολίνο. «Με ενδιαφέρει να εξελιχθεί σε ένα ζωντανό κύτταρο όπου θα χωράει και η τέχνη – η ράμπα μάλιστα μπορεί άνετα να μετατραπεί σε… σκηνή, ήδη οργανώνουμε προβολές ταινιών». Η επιλογή της γειτονιάς δεν υπήρξε, βέβαια, τυχαία. «Είναι μια συνοικία με παρελθόν που ταυτόχρονα σφύζει από ζωή», υποστηρίζει, «εδώ αξιοποιήσαμε τα ερείπια από ένα σπίτι του 18ου αιώνα». Οι πλάκες του σπιτιού βρίσκονται ακόμα κάτω, μοναδικές παρεμβάσεις είναι η φύτευση, η τοποθέτηση των πάγκων και η ανακαίνιση ενός χώρου που λειτουργεί ως κουζίνα. «Προσφέρουμε πιάτα ημέρας με εξαίρετα υλικά», υπογραμμίζει ο Ζάχος, καθώς μας συστήνει τον Βρετανό μάγειρα. Ομολογουμένως στον κήπο του Laatrac ακούγονται πολλές ξένες γλώσσες. Οι expatriates της Αθήνας και οι τουρίστες το «ανακάλυψαν» πρώτοι. Οι μεσήλικες γείτονες κοιτούν από την είσοδο διερευνητικά τον χώρο, οι νεότεροι περνούν στα ενδότερα.

Ως «παράδεισο για ενήλικες skaters» το περιγράφει, άλλωστε, σε δημοσίευμα του ο Independent, που διακρίνει στην πρωτοβουλία την προοπτική ανόρθωσης του ηθικού των Αθηναίων αλλά και αναβάθμισης της περιοχής. Εξάλλου, το κρυμμένο μήνυμα πίσω από τα αρχικά «Latraac» είναι υπαινικτικό, προκύπτει από την έκφραση «la transition a commencé»: η μετάβαση έχει ξεκινήσει – κάτι που δεν παραπέμπει αποκλειστικά στο skate…

Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στο eirinika.gr  στις 8 Ιουλίου 2017.