Το “made in Greece” ελαιόλαδο Eirini και το ταξίδι του από τη Μυτιλήνη έως και την Ιαπωνία (ΦΩΤΟ)

Ήταν το 1996 όταν δυο εκπαιδευτικοί από το Πλωμάρι της Μυτιλήνης, ο Νίκος και η Μύρτα Καλαμποκά, αποφάσισαν παράλληλα με την εργασία τους στο τοπικό σχολείο, να ασχοληθούν με τις ελιές και την παραγωγή ελαιολάδου. Μέσα από δυσκολίες, αλλά με τρομερή προσπάθεια και μεράκι, κατάφεραν να φτιάξουν ένα από τα καλύτερα ελαιόλαδα σε παγκόσμιο επίπεδο.

To “Eirini”, όπως το ονομάζουν, έχει φτάσει να πωλείται μεταξύ άλλων στην μακρινή Ιαπωνία και στην Ταϊβάν, ενώ έχει σαρώσει τα βραβεία, τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Μέχρι σήμερα μετρά 38 βραβεία ποιότητας και γεύσης. Χαρακτηριστική είναι η διάκριση «Beyond Extra Virgin» που απέσπασε σε διεθνή διαγωνισμό ελαιόλαδου στη Καλιφόρνια, το 2015 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο διαγωνισμό New York International Olive Oil Competition στην κατηγορία των βιολογικών μονοποικηλιακών ελαιολάδων, ενώ το 2016 βρέθηκε στην κορυφή του 21ου Παγκόσμιου Διαγωνισμού Βιολογικών Ελαιολάδων που διεξήχθη στην Άντρια της Ιταλίας.

Όλη η δουλειά γίνεται από την ίδια την οικογένεια μέσα σε ένα βιομηχανικό κτήριο. Όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Μύρτα Καλαμποκά, «μόλις τον περασμένο χρόνο αγοράσαμε ελαιοτριβείο για να είμαστε αυτάρκεις, αλλά και για να παράγουμε ένα ανώτερα ποιοτικά προϊόν». Όλα τα μηχανήματά τους είναι χειροκίνητα και η ετικέτα στο μπουκάλι μπαίνει με το χέρι.

Η διαδικασία παραγωγής του ελαιολάδου γίνεται χωρίς την προσθήκη νερού. Σύμφωνα με την κ. Καλαμποκά «εάν βάλεις νερό, όπως κάνουν τα άλλα ελαιοτριβεία, χάνεις τις πολυφαιλόνες που είναι υδατοδιαλύτες, και ουσιαστικά παίρνεις λίπος. Εμείς θέλουμε να πάρουμε μόνο τις βιταμίνες και τα ευεργετικά στοιχεία του λαδιού».

«Ήθος, Γνώση και Παιδεία»

«Ήθος, γνώση και παιδεία. Αυτές είναι οι τρεις λέξεις που χρησιμοποιούμε για να πάμε μπροστά. Μέσω της δουλειάς προχωράς», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Νίκος Καλαμποκάς και συνεχίζει «έχουμε περίπου 20.000 ελιές δικές μας και ενοικιασμένες. Κάποιοι που είναι στο εξωτερικό μάς εμπιστεύονται λόγω της διαφορετικότητας που βλέπουν στο πρόσωπό μας και μάς τα νοικιάζουν. Εμείς δεν θέλουμε επιδοτήσεις, αναλαμβάνουμε την καλλιέργεια των δένδρων τους και τούς δίνουμε και κάποια ποσότητα λαδιού κάθε χρόνο, κάνουμε δεν κάνουμε λάδι».