Μια συγκλονιστική και σπάνια vintage pic μοιράστηκε η Έλενα Μακρή…
Τρία χρόνια χωρίς τον Μίκη Θεοδωράκη – Ο κορυφαίος συνθέτης που ενέπνευσε γενιές & καθόρισε στιγμές χαράς των Ελλήνων (φωτό-βίντεο)
Ο Μίκης Θεοδωράκης έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα σε ηλικία 96 ετών.
Ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης συμπλήρωσε 3 χρόνια μακριά μας.
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες μουσικοσυνθέτες και ως μια από τις επιδραστικότερες και σπουδαιότερες προσωπικότητες της Ελλάδας στο δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα. Μέχρι τον θάνατό του, θεωρούνταν ως ο μεγαλύτερος εν ζωή Έλληνας συνθέτης του 21ου αιώνα.
Μέσα από τις δημιουργίες του, κατάφερε να αποτυπώσει τις πιο καθοριστικές περιόδους στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, από την Κατοχή μέχρι και την Μεταπολίτευση, ενώ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Συνθέτης, πολιτικός και συγγραφέας. Αγωνιστής, ιδεαλιστής, φάρος ελπίδας και πηγή δύναμης για χιλιάδες Έλληνες.
Στέφανος Κορκολής: « Μου λείπεις αγαπημένε μου δάσκαλε»
Την ημέρα γέννησης του Μίκη Θεοδωράκη, θυμήθηκε ο μαθητής του, Στέφανος Κορκολής. Ανέβασε στα social μία φωτογραφία μαζί του και ένα συγκινητικό μήνυμα:
«Σαν σήμερα γεννήθηκε ο υπέρτατος παγκόσμιος μουσουργός Μίκης Θεοδωράκης. Είχα την ευλογία να μάθω δίπλα του. Μας λείπεις. Μου λείπεις αγαπημένε μου δάσκαλε».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Οι πρώτες συνθέσεις
Πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ανακαλύψει την αγάπη του για τη μουσική κι έγραψε τις πρώτες του συνθέσεις, ενώ το 1942 εξέδωσε τα πρώτα του ποιήματα, με το ψευδώνυμο Ντίνος Μάης.
Το 1943 εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα και συνεχίζει τις μουσικές του σπουδές, με δάσκαλο τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Παράλληλα, αναπτύσσει αντιστασιακή δράση, μέσα από τις τάξεις της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ.
Θα συλληφθεί από τους Ιταλούς και στη φυλακή θα γνωρίσει το έργο του Μαρξ.
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949) θα εξοριστεί πρώτα στην Ικαρία και στη συνέχεια στη Μακρόνησο. Οι πολιτικές του διώξεις δεν ανακόπτουν το δημιουργικό του έργο.
Συνθέτει έργα «κλασσικής» μουσικής και στις 5 Μαρτίου 1950 παρουσιάζεται στο θέατρο «Ορφέας» της Αθήνας το πρώτο του έργο, «Πανηγύρι της Ασή-Γωνιάς» (1946), από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, με μαέστρο τον δάσκαλό του Φιλοκτήτη Οικονομίδη.
Το 1953 θα νυμφευθεί τη γιατρό Μυρτώ Αλτίνογλου (το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, τον Γιώργο και τη Μαργαρίτα) και θα συνεχίσει τις μουσικές του σπουδές στο Παρίσι, με δασκάλους τον Ολιβιέ Μεσιάν και τον Εζέν Μπιγκό.
Συνεχίζει να συνθέτει και το 1959 του απονέμεται το βραβείο «Κόπλεϋ» για τον καλύτερο Ευρωπαίο συνθέτη της χρονιάς.
Η μελοποίηση του «Επιτάφιου» του Ρίτσου
Ένα βράδυ του 1958, ενώ περιμένει τη γυναίκα του στο αυτοκίνητο, διαβάζει τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου και επί τόπου μελοποιεί τα πρώτα οκτώ ποιήματα.
Το 1960 θα ηχογραφηθούν για πρώτη φορά με τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Είναι η εποχή, που ο Θεοδωράκης περνάει στο χώρο του τραγουδιού και «παντρεύει» τους λαϊκούς ρυθμούς, τα λαϊκά όργανα, τους λαϊκούς τραγουδιστές και την ποίηση των κορυφαίων εκπροσώπων της γενιάς του ’30 (Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος κ.ά.).
Από τα έργα του εκείνης της περιόδου ξεχωρίζουν τα «Αρχιπέλαγος», «Πολιτεία Α’ και Β’», «Επιφάνεια», «Μαουτχάουζεν», «Άξιον Εστί».
Θα γράψει μουσική για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Ζορμπάς» και για δύο θεατρικές παραστάσεις που σημάδεψαν τη δεκαετία του ’60, τη «Μαγική Πόλη» και τη «Η γειτονιά των Αγγέλων».
Το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, ιδρύεται η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας εκλέγεται Πρόεδρος ενώ την ίδια εποχή εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ.
Με την επιβολή της Δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 ξεκινά ένας νέος κύκλος διώξεων και εξοριών για τον συνθέτη, που θα τελειώσει το 1970 με την αμνηστία που θα του χορηγηθεί, ύστερα από διεθνή κατακραυγή και προσπάθειες προσωπικοτήτων, όπως ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ο Λέοναρντ Μπερνστάιν, ο Χάρι Μπελαφόντε, ο Άρθουρ Μίλερ και ο Χανς Άισλερ.
Θα φύγει στο εξωτερικό και θα δώσει δεκάδες συναυλίες εναντίον των συνταγματαρχών, που θα τον κάνουν παντού γνωστό ως σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα.
Ο διεθνής Ζορμπάς
Η ταινία Ζορμπάς ήταν ένας σημαντικός σταθμός στην καριέρα του σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη, ωστόσο το μαγικό άγγιγμα του Θεοδωράκη, μαθαίνει την υφήλιο να χορεύει συρτάκι.
Το 1964, ο Κακογιάννης αποφάσισε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομότιτλο βιβλίο του Καζαντζάκη.
Έπεισε τον Άντονι Κουίν να πρωταγωνιστήσει και ξεκίνησε τα γυρίσματα στην Κρήτη, μια συνεργασία δύσκολη, αλλά άκρως επιτυχημένη.
Η ταινία απέσπασε τρία Όσκαρ και μια τεράστια φήμη στο εξωτερικό που κρατάει μέχρι σήμερα.
Εκτός από τις ερμηνείες των ηθοποιών, το σενάριο και τη σκηνοθεσία, ο Ζορμπάς έγινε παγκοσμίως γνωστός και για τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.
Το βασικό μουσικό θέμα ήταν το περίφημο συρτάκι, που αποτελεί μέχρι σήμερα την πιο διάσημη ελληνική μελωδία στο εξωτερικό.
Ένας συνθέτης-σύμβολο αγώνων
Την περίοδο της Μεταπολίτευσης θα γνωρίσει ευρεία αποδοχή και η μουσική του, θα ακουστεί πάλι ελεύθερα.
Θα γίνει σημείο αναφοράς μιας νέας περιόδου για την Ελλάδα και ταυτόχρονα θα παραμείνει σύμβολο για τους αγωνιστές πολλών χωρών ενάντια σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Πολλά από τα έργα που έγραψε κατά τη διάρκεια της επταετίας θα εκδοθούν τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης («Ο ήλιος και ο χρόνος», «Τα Λαϊκά», «Τα τραγούδια του Ανδρέα», «Λιανοτράγουδα», «Κάντο Χενεράλ», «Επιφάνεια Αβέρωφ» και πολλά άλλα), ενώ σταδιακά θα αρχίσει η ηχογράφηση και η έκδοση των συμφωνικών του έργων.
Η ιστορική συναυλία στο Καραϊσκάκη
Τον Οκτώβριο του 1974, τρεις μήνες μετά την πανηγυρική επιστροφή του Καραμανλή την Ελλάδα, ο Μίκης Θεοδωράκης αποφασίζει να οργανώνει μια μεγάλη συναυλία στο Στάδιο Καραϊσκάκη.
Οι ιαχές του πλήθους που είχε κατακλίσει το Καραϊσκάκη, η πανηγυρική είσοδος του Θεοδωράκη και τα πλάνα του να διευθύνει στη σκηνή, τραγουδώντας με δάκρυα στα μάτια, έκαναν το γύρο του κόσμου και άφησαν ιστορία.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, είχε ασχοληθεί με την κλασική μουσική γράφοντας συμφωνίες, ορατόρια, μπαλέτα, όπερες, μουσική δωματίου και μουσική για σόλο πιάνο.
Συνθέσεις του έχουν ερμηνευτεί από καλλιτέχνες παγκοσμίου φήμης, όπως οι Beatles, η Σίρλεϊ Μπάσεϊ, η Τζόαν Μπαέζ και η Εντίθ Πιάφ, ενώ έχει γράψει μουσική για γνωστές ταινίες όπως: Φαίδρα (1962), Αλέξης Ζορμπάς (1964), Ζ (1969) και Σέρπικο (1973).
Το 1970, για τη μουσική στη ταινία Ζ, του απονεμήθηκε το βραβείο BAFTA για πρωτότυπη μουσική, ενώ ήταν υποψήφιος στην ίδια κατηγορία του 1974, για την ταινία State of Siege, και το 1975, για την ταινία Serpico.
Επίσης ήταν υποψήφιος για Γκράμι το 1966 και το 1975 για το μουσικό θέμα των ταινιών Ζορμπάς και Serpico αντίστοιχα.
Το 1983 τιμήθηκε με το Βραβείο Λένιν ενώ το 2000 προτάθηκε για βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται η μελοποιημένη ποίηση, χρησιμοποιώντας ως στίχους ποιήματα βραβευμένων ποιητών ελληνικής και ξένης καταγωγής, όπως οι Γιάννης Ρίτσος (Βραβείο Ειρήνης Λένιν 1976), Κώστας Βάρναλης (Βραβείο Ειρήνης Λένιν 1959) Γιώργος Σεφέρης (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1963), Πάμπλο Νερούδα (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1971), Οδυσσέας Ελύτης (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1979). Ήταν βασική φωνή κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών η οποία τον φυλάκισε και απαγόρευσε τα τραγούδια του.
Ως πολιτικός υπήρξε υπουργός και 5 φορές εκλεγμένος βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου, μία φορά με την Ε.Δ.Α., δύο φορές με το Κ.Κ.Ε[29] και δύο ως ανεξάρτητος με το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ.
Απεβίωσε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021 σε ηλικία 96 ετών και τάφηκε, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία, στον Γαλατά Χανίων, στην Κρήτη.
