Κική Δημουλά: Τέσσερα χρόνια χωρίς την κορυφαία Ελληνίδα ποιήτρια – Οι αμέτρητες διακρίσεις & το έργο της που μας άγγιξε την ψυχή (βίντεο)

Ήταν 22 Φεβρουαρίου του 2020, όταν η Κική Δημουλά έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών.

Έπειτα από σύντομη νοσηλεία (20 μέρες), κατά τη διάρκεια της οποίας είχε υποστεί ανακοπή καρδιάς, με αποτέλεσμα να εισαχθεί σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, δεν κατάφερε να επιστρέψει σπίτι της, η αγαπημένη μας ποιήτρια.

Τάφηκε στις 25 Φεβρουαρίου στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, δημοσία δαπάνη, παρουσία συγγενών, εκπροσώπων των γραμμάτων και τεχνών και του πολιτικού κόσμου μεταξύ των οποίων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός.

Με αφορμή, λοιπόν, τα τέσσερα χρόνια από την απώλεια της ας θυμηθούμε το μεγάλο έργο που έχει προσφέρει στην λογοτεχνία.

Η Βασιλική Ράδου, όπως είναι το πατρικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Ιουνίου του 1931, με καταγωγή από την Καλαμάτα. Συγκαταλέγεται στις σπουδαιότερες ποιήτριες της Ελλάδας, αποτελούσε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ είχε βραβευτεί πολλάκις για το πλούσιο έργο της.

Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες του κόσμου (Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Πολωνικά, Βουλγαρικά, Γερμανικά, Σουηδικά κ.ά.).

Φωτό αρχείου: EUROKINISSI

Φωτό αρχείου: EUROKINISSI

Το 2001 είχε λάβει από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο, τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής. To 2002, έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, στην οποία κατέλαβε την έδρα των γραμμάτων που είχε μείνει κενή μετά τον θάνατο του Νικηφόρου Βρεττάκου. Είναι η τρίτη γυναίκα στην ιστορία της Ακαδημίας (μετά τις Γαλάτεια Σαράντη και Αγγελική Λαΐου).

Διαβάστε ακόμη: Το τελευταίο “αντίο” στη σπουδαία Κική Δημουλά – Πλήθος κόσμου στην κηδεία της αγαπημένης ποιήτριας (φωτό)

Λίγα χρόνια αργότερα, το 2009 διακρίθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της. Έναν χρόνο μετά, το 2010, τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας. To 2017 αναγορεύτηκε σε επίτιμη διδάκτωρ του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Έχω περάσει μόνο έξω από το Πανεπιστήμιο και τώρα, μέσα σε μια μόνο στιγμή, πήρα και δικτατορικό», είχε πει λίγο μετά την αναγόρευσή της.

Η Κική Δημουλά πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1952 με την ποιητική συλλογή «Ποιήματα», την οποία αποκήρυξε έπειτα από λίγο, αποσύροντάς την από την κυκλοφορία. Από τότε εξέδωσε τις ακόλουθες ποιητικές συλλογές:

• Έρεβος (1956)
• Ερήμην (1958)
• Επί τα ίχνη (1963)
• Το λίγο του κόσμου (1971)
• Το τελευταίο σώμα μου (1981)
• Χαίρε ποτέ (1988)
• Η εφηβεία της λήθης (1994)
• Ενός λεπτού μαζί (1998)
• Ποιήματα (συγκεντρωτική έκδοση 1998)
• Ήχος απομακρύνσεων (2001)
• Χλόη θερμοκηπίου (2005)
• Συνάντηση (Ανθολογία με εβδομήντα τρία ζωγραφικά έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη, 2007)
• Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως (2007)
• Τα εύρετρα ( 2010).
• Δημόσιος καιρός (2014)
• Άνω τελεία (2016)

Διακεκριμένη και πολυβραβευμένη ποιήτρια της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς συνεχίζει να έχει μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό, παραμένοντας ιδιαίτερα αγαπητή. Αποσπάσματα του έργου της έχουν συμπεριληφθεί στα σχολικά διδακτικά βιβλία.

Σε μία ομιλία της για την ποίηση η Κική Δημουλά είχε ορίσει ως εξής το ποίημα: «Βαδίζεις σε μιαν έρημο. Ακούς ένα πουλί να κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα».

Θέματα που κυριαρχούν στα ποιήματά της είναι η απουσία, η φθορά, η απώλεια, η μοναξιά και ο χρόνος, ενώ χαρακτηριστικά της ποίησής της είναι η προσωποποίηση αφηρημένων εννοιών, η ασυνήθιστη χρήση κοινών λέξεων και η πικρή φιλοπαίγμων διάθεση.

Το 1952 παντρεύτηκε τον ποιητή και πολιτικό μηχανικό Άθω Δημουλά, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τον Δημήτρη (1955) και την Έλση (1957).