Σαν σήμερα το 1942 γεννήθηκε η Ζωή Λάσκαρη! Μία σπουδαία…
Γεωργία Λαλέ: Η Ελληνίδα καλλιτέχνης πίσω από τη ροζ σημαία – Από το Χαϊδάρι έφτασε στο Μπρούκλιν (φωτό)
Τα τελευταία 24ωρα ακούγεται συνεχώς το όνομα της και για διάφορους λόγους!
Η Γεωργία Λαλέ είναι η καλλιτέχνης πίσω από τη ροζ σημαία που στήθηκε στο Γενικό Προξενείο της Νέας Υόρκης και συνδέεται με τις γυναικοκτονίες.
Η 33χρονη καλλιτέχνης, που έχει γεννηθεί στο Χαϊδάρι, ζει και εργάζεται στο Μπρούκλιν. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στις εικαστικές τέχνες στη σχολή School of Visual Arts στην Νέα Υόρκη. Είναι αποδέκτης της υποτροφίας του Ιδρύματος Γουλανδρή και του βραβείου Paula Rhodes Memorial Award της Σχολής Εικαστικών Τεχνών για εξαιρετικές επιδόσεις στις σπουδές MFA Fine Arts.
lalegeorgia.net
Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε σημαντικούς διεθνείς χώρους, όπως το Nuit Blanche Festival στις Βρυξέλλες και η Διεθνής Εβδομάδα Performance Art Week της Βενετίας. Έχει συμμετάσχει σε πάνελ ακαδημαϊκών συνεδρίων που διοργανώθηκαν από το Ίδρυμα Dedalus, το MoMA Archives, το Yale History of Art Modernist Forum και το Yale School of Management.
Η performance της #OrangeVest είχε κάνει αίσθηση στο ελληνικό περίπτερο της 15ης Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας (2016) και πολλά ελληνικά Μέσα είχαν τότε φιλοξενήσει συνεντεύξεις της.
Στην Ελλάδα εκπροσωπείται από την A.Antonopoulou Art Gallery, στον επίσημο ιστότοπο της οποίας διαβάζουμε κάποιες σκέψεις για το κόνσεπτ που διαπερνά τα έργα της:
lalegeorgia.net
“Αντιλαμβάνομαι την τέχνη μου ως μια ιστορική αναφορά που καταγράφει την προσωπική μου ζωή και την εποχή μας μέσα από εικόνες. Το έργο μου εξερευνά αφηγήσεις για τη χρόνια ασθένεια και την αναγκαστική μετανάστευση μέσα από μια διαπροσωπική προοπτική. Μέσα από το έργο μου, στοχεύω να αποκαταστήσω ποιητικά τα χαμένα κομμάτια της πολιτισμικής σύγχυσης της οικογένειάς μου που συνέβη το 1922, με την αναγκαστική μετανάστευση και τον εκτοπισμό από τη Μικρά Ασία στην Ελλάδα.
Από τότε που διαγνώστηκα με καρκίνο (θυρεοειδούς), παράγω ένα σύνολο έργων που αφορούν την κοινωνική αορατότητα, το στίγμα, τον εξοστρακισμό και το τραύμα που βιώνουν οι ασθενείς κατά τη διάρκεια της διάγνωσης, της θεραπείας και της ανάρρωσής τους. Η παλέτα των μέσων μου χαρακτηρίζεται από την εννοιολογική μινιμαλιστική χρήση συναισθηματικά φορτισμένων αντικειμένων, όπως σωσίβια, θερμικές κουβέρτες έκτακτης ανάγκης και νοσοκομειακές ρόμπες. […] Χρησιμοποιώ περφόρμανς, δημόσιες παρεμβάσεις, γλυπτική και τη γλώσσα προκειμένου να υποστηρίξω την κοινωνική δικαιοσύνη και το δικαίωμα στην καθολική υγειονομική περίθαλψη.”
Μέσω της τέχνης και του ακτιβισμού η καλλιτέχνης εξερευνά το αποτύπωμα του ανθρώπινου σώματος στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο της σύγχρονης κοινωνίας μας. Ως καρκινοπαθής, έχει εκτεθεί σε διάφορες οικονομικές, κοινωνικές, σωματικές και ψυχολογικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι χρόνια πάσχοντες στην Αμερική.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μέρος του έργου της είναι να χρησιμοποιεί παραστάσεις, δημόσιες παρεμβάσεις, εγκαταστάσεις και υφάσματα προκειμένου να υποστηρίξει την προσιτή και ολοκληρωμένη υγειονομική περίθαλψη ως θεμελιώδεις προϋποθέσεις για τη “Ζωή, την Ελευθερία και την Επιδίωξη της Ευτυχίας”.
Όταν φορούσε πορτοκαλί σωσίβιο στη Νέα Υόρκη
Πριν από λίγα χρόνια, η Ελληνίδα καλλιτέχνης θέλησε να ευαισθητοποιήσει την αμερικανική κοινή γνώμη για το προσφυγικό δράμα της Ευρώπης, που επικεντρωνόταν στην πατρίδα της, την Ελλάδα. Τότε έκανε το μεταπτυχιακό της στο School of Visual Art με υποτροφία του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή. Παρακολουθώντας με έντονο ενδιαφέρον όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη και την Ελλάδα με τους Σύρους πρόσφυγες, ένιωσε την ανάγκη να συμβάλει, με τον δικό της τρόπο, στην αντιμετώπιση τoυ προσφυγικού. Σε συνέντευξή της στο Έθνος της Κυριακής είχε πει:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
instagram @georgia_lale_studio
«Ολα ξεκίνησαν το καλοκαίρι καθώς παρακολουθούσα τα αμερικάνικα δίκτυα ενημέρωσης να καλύπτουν τη σωρεία των προσφύγων στα ελληνικά νησιά. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Ημουν σοκαρισμένη από τις δύσκολες, απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες οι πρόσφυγες προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και τον τρόμο και συγκινημένη από το θάρρος, την τόλμη και την αυτοθυσία των κατοίκων των νησιών που προσπαθούσαν να βοηθήσουν και να σώσουν τις ζωές τόσων ανθρώπων. Ενιωσα ντροπή που, λόγω της απόστασης και των ακαδημαϊκών μου υποχρεώσεων, δεν μπορούσα να έρθω στην Ελλάδα και να προσφέρω κι εγώ σε αυτό το δύσκολο έργο των συμπατριωτών μου».
Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα της δράσης με τον χαρακτηριστικό τίτλο #OrangeVest, δηλαδή Πορτοκαλί Σωσίβιο. Φορώντας μαύρα ρούχα στη μνήμη των ανθρώπων και των παιδιών που έχασαν τις ζωές τους στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο – και από πάνω ένα πορτοκαλί σωσίβιο – περπάτησε στο Μητροπολιτικό Μουσείο διασχίζοντας την απόσταση από την πτέρυγα με τη Συριακή Τέχνη σε αυτήν με την Ελληνική Τέχνη. Και αργότερα στην Times Square. Μετά από τις δύο αυτές δράσεις, περισσότεροι άνθρωποι εξέφρασαν την επιθυμία τους να περπατήσουν μαζί της και να υποστηρίξουν με τη συμμετοχή τους την άποψη ότι το προσφυγικό είναι ένα θέμα που αφορά τον καθέναν μας. Οι πόλεμοι που έχουν ξεσπάσει από τότε την επιβεβαίωσαν, δυστυχώς.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στο παλαιότερο έργο της με τίτλο “At The End Of The Day” είχε φτιάξει μία σημαία με το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από θερμικές κουβέρτες έκτακτης ανάγκης. Στην περφόρμανς “Fragile Monuments” στη Βενετία έδειξε το πόσο ευάλωτο είναι το ανθρώπινο σώμα, φορώντας μόνο μία νοσοκομειακή ρόμπα. Ακολούθησε η περφόρμανς “Shelter” στην Antonopoulou το 2019, για τη θέση της γυναίκας μέσα στην οικογένεια και την καταπίεση από την πατριαρχία.
Στην πιο πρόσφατη περμόρμανς της Λαλέ με τίτλο “DEFENSE” πρωταγωνιστής ήταν μία αμερικανική σημαία κατασκευασμένη από νοσοκομειακές ρόμπες. Θραύσματα από τις ρόμπες, όπως μανίκια, τσέπες και κορδόνια, σχημάτισαν τη σημαία των ΗΠΑ, ενώ το έργο αποτελεί σχόλιο για το ανεπαρκές σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και την κυβερνητική αντίδραση κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19.
Διαβάστε περισσότερα για τη Γεωργία Λαλέ εδώ: lalegeorgia.net
