Εντυπωσιακές είναι οι φωτογραφίες από την φωταγώγηση του Χριστουγεννιάτικου Δένδρου…
TIME: Made in Greece μια από τις 100 καλύτερες φωτογραφίες του 2021 – Ο Κ. Τσακαλίδης & η κυρία Παναγιώτα στην Εύβοια
Το τηλέφωνο του φωτορεπόρτερ Κωνσταντίνου Τσακαλίδη χτυπά ασταμάτητα, τα μηνύματα πέφτουν βροχή για συγχαρητήρια και έχουν αρχίσει οι εγκωμιαστικές αναρτήσεις στο διαδίκτυο.
Η φωτογραφία του, εκείνη η καθηλωτική λήψη με την κ. Παναγιώτα στις φωτιές της Ευβοίας, που αποτυπώνει την απόγνωση μιας γυναίκας μέσα σε ένα απόκοσμο τοπίο, έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό ΤIME που τη συμπεριέλαβε στον κατάλογο με τις «100 καλύτερες φωτογραφίες του 2021».
«Το έμαθα από κάποιον φίλο που επικοινώνησε και μου το είπε, ενώ στη συνέχεια της μέρας και άλλοι πολλοί φίλοι μου έστειλαν τη φωτογραφία της είδησης. Ένιωσα χαρά και τιμή, αφού ένα από τα σημαντικότερα περιοδικά στον κόσμο, το οποίο δίνει ιδιαίτερο βάρος στο κομμάτι της φωτογραφίας, επέλεξε τη δική μου λήψη», δήλωσε ο φωτορεπόρτερ, μιλώντας στο ΑΠΕ- ΜΠΕ.
Ο ίδιος πιστεύει πως είναι η πιο έντονη, η πιο επιδραστική φωτογραφία του, αλλά όχι η καλύτερη, αφού όπως λέει χαρακτηριστικά δεν μπορεί να συνδέσει τη λέξη “ καλύτερο” με τόσο δυσάρεστα θέματα. Είναι όμως μια εικόνα μέσα από την οποία όπου ο θεατής, ο αναγνώστης, «βλέπει» άπειρα συναισθήματα.
«Διακρίνει κάποιος όλα τα συναισθήματα, εκτός από τη χαρά. Απόγνωση, τρόμο, λύπη. Εύκολα μπορεί κάποιος να βάλει στη θέση της κυρίας Παναγιώτας τον εαυτό του και νομίζω αυτό ήταν που την κάνει ξεχωριστή. Όσοι την είδαν μπήκαν στη θέση της και ένιωσαν τα δυνατά της συναισθήματα», λέει ο κ. Τσακαλίδης.
Οι ημέρες του Αυγούστου που η πυρκαγιά “ καταβρόχθιζε” την Εύβοια, ήταν δύσκολες. Κυρίως για τους ανθρώπους που ζούσαν αυτήν την τραγική κατάσταση, αλλά και για τους φωτορεπόρτερς που κάλυπταν το γεγονός. Κάθε εικόνα και κάθε λήψη έκαναν την καρδιά να μαγκώνει, ενώ η στιγμή που είδε μπροστά του ο Κωνσταντίνος Τσακαλίδης την κ. Παναγιώτα, έκλεινε μέσα της όλο το σκηνικό του τρόμου.
Photo: Κ. Τσακαλίδης via ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο ίδιος, τις ημέρες που μαίνονταν η φωτιά έβγαλε εκατοντάδες φωτογραφίες. Η γυναίκα όμως, με το χέρι της στο στήθος και την απελπισμένη έκφραση μπροστά στις μαινόμενες φλόγες, να “παραμονεύουν”, ήταν το κλικ που έκανε από τότε τον γύρο του διαδικτύου.
Ήταν αυτή που πλημμύρισε τα ΜΜΕ, ταξίδεψε παντού και σχεδόν και σε κάθε σχετική ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα, υπήρχε σχόλιο και αναδημοσίευση της συγκεκριμένης φωτογραφίας.
Με την ...πρωταγωνίστρια της φωτογραφίας, γνωρίστηκαν. Είχαν μιλήσει και τότε, εκείνο το απόγευμα του Αυγούστου που τράβηξε την φωτογραφία.
Τότε όμως ήταν όλα έντονα και δύσκολα και δεν είπαν πολλά. Λίγες μέρες αργότερα βρέθηκε στο σπίτι της και της είπε ότι είναι αυτός που τράβηξε τη φωτογραφία.
«Όταν επισκέφθηκα ξανά το σπίτι της, μίλησα με την ίδια και τον σύζυγό της. Η αλήθεια είναι πως δεν με θυμόταν, γιατί όταν τράβηξα τη συγκεκριμένη λήψη, ήταν πολύ ταραγμένη» λέει ο Κώνταντίνος Τσακαλίδης.
Μπορεί το μικρόβιο να μην το είχε από μικρό παιδί, αλλά τα φοιτητικά χρόνια ήταν η αρχή της πορείας του στο χώρο του φωτορεπορτάζ.
Απόφοιτος τμήματος Πληροφορικής, στη διάρκεια των σπουδών γεννήθηκε το ενδιαφέρον για τη φωτογραφία.
Ίσως έπαιξε και ρόλο το γονίδιο, αφού ο πατέρας του στο πατρικό του σπίτι στις Σέρρες, είχε φωτογραφικό εξοπλισμό και μάλιστα πολύ καλό για την εποχή εκείνη και του άρεσε να φωτογραφίζει.
Από το 2013, φωτογραφίες του υπάρχουν σε εκατοντάδες ρεπορτάζ στο Bloomberg με το οποίο συνεργάζεται μέχρι και σήμερα και για το συγκεκριμένο ειδησεογραφικό μέσο τραβήχτηκε η καθηλωτική φωτογραφία. Από το 2014 είναι συνιδρυτής του πρακτορείου SOOC και καλύπτει θέματα κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα.
Αυτό που εύχεται ο κ. Τσακαλίδης είναι με την προβολή και την τεράστια δημοσιότητα της φωτογραφίας του, αλλά και το γεγονός ότι έγινε και εξώφυλλο στο TIME ,να μην ξεχαστούν αυτοί οι άνθρωποι.
Όχι μόνο στην Εύβοια, αλλά και όσοι άνθρωποι έχασαν δικούς τους, περιουσίες και κόπους μιας ζωής.
Η κυρία Παναγιώτα που μέσω του φακού του έγινε το πρόσωπο της χρονιάς, δεν έχασε ευτυχώς το σπίτι της και συνεχίζει τη ζωή της στο πληγωμένο χωριό, όπου επιθυμεί να ξαναβρεθεί ο φωτορεπόρτερ για την ξανασυναντήσει και να απαθανατίσει τη χαρά και την ανακούφιση.