Ν. Μανιάς: Ο “δίκαιος των εθνών” αναγνωρίστηκε στην Ελλάδα σε μια συγκινητική τελετή

Σε μια ιδιαίτερα συγκινητική τελετή που πραγματοποιήθηκε στην οικία της Ισραηλινής πρέσβεως στην Ελλάδα, Ιρίτ Μπεν-‘Αμπα, απονεμήθηκε στον Νίκο Μανιά το μετάλλιο και ο τίτλος του «Δικαίου των Εθνών», του μουσείου του ολοκαυτώματος Γιάντ Βασέμ, για την διάσωση των Εβραίων συμπατριωτών του, Μαίρη Καράσσο ‘Αντζελ και Αλβέρτο Αβραάμ Καράσσο από την Θεσσαλονίκη, κατά την διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου.

Το βραβείο του Νίκου Μανιά, ο οποίος δεν βρίσκεται στη ζωή, παρέλαβε ο εγγονός του Κωνσταντίνος Παύλου με τον γιό του. Επίσης στην εκδήλωση παραβρέθηκαν η κόρη της Μαίρης Καράσσο, Αντζελ, Λούσι Μπέζα καθώς και πολλοί συγγενείς και φίλοι της.

Το 1943, η επταμελής οικογένεια Καράσσο, ο πατέρας Σαμουήλ, η μητέρα Ραχήλ, τα παιδιά τους Αλβέρτο, Μαίρη, Ζάννα Τζέμα, Ισραήλ και Ρενέ, έμενε στο γκέτο Συγγρού της Θεσσαλονίκης. Οι γείτονες και φίλοι τους, Νίκος Μανιάς και η γυναίκα του Κατίνα, προσφέρθηκαν να τους βοηθήσουν να γλυτώσουν από τους Ναζί. Το σχέδιο διάσωσης ήταν να τους μεταφέρουν στην Αθήνα, η οποία ήταν υπό ιταλική κατοχή. Ο Νίκος Μανιάς ετοίμασε ένα σχέδιο διάσωσης και πρότεινε να μοιραστεί η οικογένεια σε δύο ομάδες.

Την πρώτη ομάδα αποτελούσαν οι γονείς με τα τρία μικρότερα παιδιά – Ζάννα Τζέμα, Ισραήλ και Ρενέ – και τη δεύτερη τα δύο μεγαλύτερα παιδιά, ο Αλβέρτο, και η Μαίρη. Η πρώτη ομάδα θα έφευγε από τον Άγιο Νικόλαο Χαλκιδικής, όμως τους πρόδωσαν και γύρισαν πίσω στη Θεσσαλονίκη από όπου τους έστειλαν στο Αουσβιτς, όπου βρήκαν τραγικό θάνατο.

Η δεύτερη ομάδα με τον Αλβέρτο και τη Μαίρη Καράσσο, κατέφερε να φτάσει στην Αθήνα μέσω ενός περίπλοκου δρομολογίου και αφού ο Νίκος Μανιάς είχε κατορθώσει να προμηθευτεί πλαστές ταυτότητες για τα δύο αδέλφια. Στην Αθήνα βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι του αδελφού του Νίκου Μανιά, Σπήλιου, και της συζύγου του Χρυσαυγής, όπου έμειναν μέχρι το τέλος του πολέμου.

Για μεγαλείο ψυχής μίλησε η κ. Λούσι Μπέζα καθώς όπως είπε, «δεν είναι εύκολο να θέσεις σε κίνδυνο την οικογένειά σου για να σώσεις κάποιους ανθρώπους. Όμως όταν είσαι άνθρωπος το κάνεις. ‘Αλλοι δεν το έκαναν, γι’ αυτό και χάθηκε το μεγαλύτερο μέρος του εβραϊκού πληθυσμού της Θεσσαλονίκης. Σωθήκαν μόνο 1.000 άτομα από τις 60.000 που κατοικούσαν στη Θεσσαλονίκη (…) Σήμερα ζούμε 12 άτομα εξαιτίας αυτών των ανθρώπων» τόνισε η κ. Μπέζα.